نامه سرگشاده هيات مديره انجمن هنرمندان نقاش ايران به معاونت هنري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي درباره ارسال آثار گنجينه موزه هنرهاي معاصر

نامه سرگشاده هيات مديره انجمن هنرمندان نقاش ايران به معاونت هنري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي درباره نگراني‌ها، شبهات و سوالات مرتبط با ارسال آثار گنجينه به يک تور نمايشگاهي در خارج از کشور

به نام خدا

۲۳ شهريور ۱۳۹۵

جناب آقاي علي مراد خاني، معاونت محترم هنري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي

از آن جايي که مسئوليت نمايش گنجينه موزه هنرهاي معاصر تهران در خارج از کشور رسما به شما واگذار شده، شما را در مقام جوابگوي سؤالات‌مان به رسميت مي شناسيم زيرا آقاي مجيد ملانوروزي مدير اين موزه پاسخگوي سؤالات ما نيستند و «مدعي»اند که قبلا در اين باره شفاف‌سازي کرده‌اند. ايشان به طور رسمي گفته‌اند «دليلي ندارد تمام مسائل را با همه افراد در ميان بگذاريم، اما اگر اشتباه کرديم مي‌توانند در آن زمان نظر بدهند» (خبرگزاري ايلنا، ۱۶ شهريور ۱۳۹۵).

جامعه هنري ايران نگران سرنوشت ميراث ملي کشور است، نگران گنجينه‌يي که قرار است طبق قراردادي بين‌المللي به خارج از کشور برود، همين گنجينه‌يي که هرمان پارتسينگر رئيس بنياد ميراث فرهنگي پروس در مصاحبه با سايت دويچه‌وله فارسي در ۱۷ شهريور ۱۳۹۵ آن را «باارزش‌ترين مجموعه هنر قرن بيستم خارج از مرزهاي اروپا و آمريکاي شمالي» مي‌نامد. همه اين نگراني‌ها به خاطر اين است که مديران ارشد وزارت ارشاد درباره ماهيت اين قرارداد شفاف‌سازي نکرده‌اند يا سکوت کرده‌اند و از دادن پاسخ صريح آشکارا طفره رفته‌اند. حتي گزارش سايت دويچه‌وله فارسي در ۱۷ شهريور ۱۳۹۵ تحت عنوان «پايتخت آلمان، ميزبان نخستين نمايشگاهي از گنجينه تهران» به ابهامات موجود افزوده است.

آقاي مرادخاني آيا همه جنبه‌هاي قانوني اين قرارداد براي شما کاملا شفاف است؟ آيا شما هم مثل ما نگران بازگشت کامل اين آثار هستيد؟ اگر به يقين مي‌دانيد که اصل اين آثار قرار است طبق قرارداد منعقده بين موزه هنرهاي معاصر و «طرف آلماني» بطور صحيح و سالم و سروقت به ايران بازگردند، لطفا طي يک نشست رسمي در حضور مطبوعات، انجمن‌هاي هنري، هنرمندان و فعالين جامعه هنري، با دادن پاسخ‌هاي شفاف و روشن، خانواده بزرگي را از نگراني‌هاي فزاينده برهانيد.

آقاي مرادخاني بخشي ازمسائل شبهه‌برانگيز و پرسش‌هاي بديهي به شرح زير است:

۱- طبق اصل هفتاد و هفت قانون اساسي «عهدنامه‌ها، مقاوله نامه‌ها، قراردادها و موافقتنامه‌هاي بين‌المللي بايد به تصويب مجلس شوراي اسلامي برسد». آيا انتقال اين گنجينه به خارج از کشور نيازمند مصوبه مجلس است؟ اگر نيست چرا، و اگر هست چه زماني مجلس با چنين انتقالي موافقت کرده است؟

۲- چه بندهايي در اين قرارداد بين‌المللي وجود دارند که بازگشت به‌موقع، صحيح، سالم و اصل همه آثار«باارزش‌ترين مجموعه هنر قرن بيستم خارج از مرزهاي اروپا و آمريکاي شمالي» را تضمين مي‌کنند، و پشتوانه اين ضمانت چيست؟

۳- تا کي قرار است اين آثار در خارج از کشور بمانند و از کجا مي‌دانيد احتمال ضبط يا تعويض آنها با آثار بدلي پيش نمي‌آيد؟

۴- مي‌خواهيم بدانيم آيا موزه با «طرف آلماني» قراردادي سرّي بسته است؟

۵- مشاوران شما طي اين مذاکرات چه کساني بوده‌اند و دقيقا چه آثاري انتخاب شده‌اند؟

۶- اووه کيتل‌من مدير گالري ملي برلين در مصاحبه با دويچه‌وله گفته است که انتخاب آثار اين نمايشگاه با همکاري طرف ايراني و گالري ملي آلمان صورت گرفته است ولي «در نهايت هر آن‌چه را که مي‌خواستيم، دريافت کرديم». اگر اين حرف درست باشد نقش «طرف ايراني» در اين مذاکرات چه بوده است که «طرف آلماني» توانسته هر آنچه را که مي‌خواسته دريافت کند؟

آقاي مرادخاني اميدواريم هر چه سريع‌تر پاسخگوي اين امر مهمِ ملي-ميهني باشيد.

با احترام،

هيات مديره انجمن هنرمندان نقاش ايران

رونوشت به رياست محترم جمهور

پیمایش به بالا