|
به گزارش سرويس معماري گالري آنلاين خانه ده از پيتر ايزنمن، به نوعي عبور از خانه سازي قديمي است, زيرا حرکتي دور از خردگرايي و فرماليسم به عنوان توجيهي براي بحث و استراژي خود در طراحي دارد. به علاوه اين خانه الگوي غير منطقي جديدي به عنوان تجسس در الگوهاي ديگر معماري که برخورد فرهنگ جديدي را ارائه مي دهد ,نيست.
سه جنبه اساسي از اين تغيير در ظاهرخانه شماره ده وجود دارد: جنبه اول با طبيعت فرايند طراحي در رابطه با احجام معماري , جنبه دوم طبيعت حجم با معماري و انسان, و جنبه سوم با طبيعت حجم هم به عنوان حجم و هم علامت سر و کار دارد.
فرايند طراحي خانه شماره ده در مورد ساخت آنچه قبلا به آن خانه سازي گفته مي شده و مجموعه اي دلخواه از خانه از المان هاي خطي و منظم نيست, بلکه آن چيزي است که به آن دي کامپوزيشن ميگويند: اين عبارت يک فعاليت , مشابه آنچه به طور واقعي در مورد آن بحث مي شود, ارائه مي دهد که آن را ديکانستراکشن مي ناميم.
ديکانستراکشن از لحاظ پايداري ,ابزاري تحليل گرايانه است.در اينجا هيچ کار خاصي در مقابل فرايند ساخت و ساز يا ساختمان ساخته شده,ارائه نميدهد بلکه تنها ادبياتي واقعي يا در در اينجا نوعي جوهر معمار ساخت(آرکيتکتونيکي) توليد ميکند.
دي کامپوزيشن نوعي تجزيه ساختارها و اصول نا شناخته اي است که از طريق انتقال و تغييرات توسعه نمي يابد و همچنين انتخاب اتفاقي شروع مناسبي براي تجزيه تحليل نيست, بلکه عملکردي تقريبي است که به عنوان نقطه شروعي براي خانه شماره ده مي باشد.
فرايندي که در هر مرحله از ساير پيکر بندي ها خود را نشان مي دهد و يک ارتباط و تداوم را به کار ميگيرد که پيکربندي بعدي با منطبق خاصي ادامه پيدا کرده و نمادي از پيکربندي قبلي خود باشد و يا به صورت غير مستمر و نامنسجم , هر ترکيبي از پيکربندي قبلي خود به صورت منطقي پيروي نکرده و نمادي از شکل قبل خود نباشد.
از طريق فرايند دوگانه,انتخاب حجم, بعد از مراحلي آغازگشته و به شکل گرفتن شکل مورد نظر مي انجامد و عملکرد طبيعي و بالقوه چنين مرحله اي را نشان مي دهد,اين عملکرد يکي از اکتشافاتي است که در آن هدف,آشکار ساختن قوانين و کالبدها از طريق ناهماهنگي ها و ناسازگاري ها مي باشد که احتمالا مفاهيم قبلي يا روش هاي جديد گروه بندي اجزا عناصر را نشان مي دهد.اما در حقيقت نقطه آغاز و پايان آن نامشخص و اصل اساسي نامعلوم است که مي توان آن را اثري پيشرو در زمان و به دور از مکان ناميد.
اشکال مشخص خانه ده در ابتدا به صورت کنار هم قرار گيري(جاکستاپوزيشن) مکعب به نظر مي آيند.اين شکل اوليه ابزاري است براي رسيدن به يک نماد پيچيده تر, که به خودي خود به صورت يک حقيقت مشخص در مي آيد و در واقع شکل نهايي به عنوان يک حجم متراکم براي از بين بردن شکل اوليه ظاهر مي شود, به عبارت ديگر, طرح نهايي بيشتر مربوط به يک حرکت رو به جلو و براي به وجود آوردن يک شکل پيچيده بوده تا اينکه دوباره به عقب برگردد.بنابراين به نوعي پيش زمينه اي براي ساختارهاي پيچيده آتي مي شود.
اين فرايند از اندازه بزرگتر به کوچکتر و قسمتهاي مختلف آن ادامه پيدا مي کند, تا جائيکه در مرحله آخر که مربوط به کوچکترين اشکال است به پايان مي رسد.
|
