آسيب شناسي تصويرسازي شهري در دومين نشست «تصويرگران شهر»

از /

دومين نشست «تصويرگران شهر» در هفته تصويرگري، روز چهارشنبه 10 آبان با حضور آقايان اردشير ميرمنگره، کيانوش غريب پور، علي هاشمي شهرکي، بهنام زنگي و سيد محمود شعيبي برگزار شد.

عکس از روابط عمومي انجمن تصويرگران

به گزارش گالري آنلاين، ميرمنگره، کيوريتور نمايشگاه تصويرشهر، در ابتدا اشاره کرد که نشست دوم تصويرگران شهري، در ادامه نشست اول به بررسي و نقد حضور آثار تصويرگران بر ديوارهاي شهر تهران مي پردازد. وي اظهار داشت، با برگزاري اين نشست ها اميد است تا پژوهشگران اين حوزه قادر باشند باهم ارتباط بهتري بگيرند و پژوهش هاي کاربردي تري را ارائه دهند.

غريب پور، دبير اين دوره از رويداد هفته تصويرگري، با نگاه نقادانه وارد بحث شد. وي در ابتدا پيشينه اي در رابطه با تصويرسازي شهري ارائه داد و در اين راستا به آثار خانم گلمحمدي در دهه 70 اشاره کرد.

غريب پور گفت: « من در سال 1392 در هيات مديره تصويرگران شهر بودم. دو رويکرد کلي را جهت انتخاب فضاي جديد براي تصويرگران، ارائه دادم: 1- فضاهاي کوچکي براي به نمايش گذاشتن آثار  تصويرگران، دلخواه آن‌ها نيست، 2- ديوارهايي داريم که بلااستفاده است و براي به روايت کشيدن تصاويري همسو با فرهنگ مردم مناسب است».

وي گفت از سال 1394 لحن جديد تصويرگرانه اي وارد فضاي شهر تهران شد. ديوارهاي بزرگتري به هنرمندان اختصاص يافت، ولي گويا اين باعث شد تا در برخي نقاط مهار تصوير بر ديوار از دست هنرمند خارج شود.

وي در ادامه اظهار داشت، که ظرفيت کارهاي تصويرسازي در فضاهاي کوچک بود؛ وقتي ديوارهاي بزرگ در اختيار آن ها قرار گرفت، تصاوير خود را Resize کرده و در آن فضا پياده کردند بدون اينکه به امکانات فضا توجه کنند.

دبير اين دوره از رويداد هفته تصويرگري بيان کرد: اگر وضع با همين روند جلو برود بزودي شاهد شکايات مردم و مخاطب به سازمان هاي مرتبط خواهيم بود.

در ادامه سيد محمود شعيبي از هنرمندان بنام اين حوزه در ابتداي صحبت خويش به نحوه بهم پيوستن شاخه نقاشي ديواري با تصويرگري پرداخت و چگونگي توسعه هنر تصويرسازي شهري را يادآور شد.

شعيبي گفت: در فضاي شهري به تسامح بيشتري نياز داريم. به جاي چوب زدن نقاشي ديواري بايد ادبيات آن را حمايت کرده و به دانشجويان بياموزيم. امکانات مکان و فضا چندان مهم نيست بلکه هنرمند در تصويرسازي شهري به مخاطب القا مي کند که تمام اشياي بصري را حذف کن و فقط اثر من را ببين.

شعيبي با اشاره به اينکه هر نقاشي ديواري در شهر ايجاد خاطره مي کند، گفت : اين هنر به شهر هويت تصويري مي بخشد. نقاشي بد بهتر از بنرهايي است که در نهايت دور ريخته مي شوند.

بهنام زنگي از ديگر سخنرانان اين نشست، نيز در تاييد صحبت هاي شعيبي گفت: تصويرسازي در سطح شهر بسيار مثبت و خوب است.

وي از نگاه متفاوتي اين هنر را سنجيده و مي گويد: تهران شهر فرتوتي است، بزرگسال است، جو آن سنگين بوده و حالتي جدي دارد، اينجا تصويرسازي مي تواند وارد شود، اين قالب ها را بشکند، جديت زياد را از شهر بگيرد و فضا را لطيف کند.

زنگي بيان کرد که بايد توجه داشته باشيم که در تصويرسازي، هنرمند بر اثر حاکم است ولي در ديوارنگاري فضا؛ حال چنانچه در تصويرسازي بر شهر، فضا و مکان روي ما حاکم شود بايد مراقب آسيب باشيم.

وي با اشاره به اينکه براي سنجش تصويرسازي هاي شهري بايد ابتدا شاخص تعريف کرد و سپس ارزيابي کرد- مثلا مي توان از مخاطب پرسيد- گفت: سندها را مي توان از نظر ضعيف و قوي بودن سنجيد ولي رد يک سند امکان ندارد.

در رابطه با معيار سنجش مخاطب، علي هاشمي شهرکي از اعضاي هيات مديره انجمن تصويرگران ايران، گفت: مخاطب مي تواند در رابطه با اين آثار بگويد که قشنگ است يا خير؟ که اين معيار سنجش مناسبي نيست. وي بيان کرد هدف تصويرسازي شهري بالابردن ديد بصري افراد جامعه است؛ سنجش بر اساس نظر مخاطب در راستاي اين هدف نمي باشد.

شهرکي که نقادانه اين هنر را مورد بررسي قرار مي دهد، اظهار داشت که توازن در بسياري مکان ها رعايت نشده است؛ جزئيات زياد برخي نقاشي ها نه تنها فضاي آن نقطه را آرام تر نکرده بلکه شلوغ تر هم کرده است و اين خود باعث فرار مخاطب از فضا مي گردد.

وي بيان مي کند بد بودن تصاوير در کتاب ها چندان به چشم مخاطب نمي رسد ولي وقتي اين تصاوير در سايز بزرگ شهري وارد مي شود، اشتباهات جلوه مي کند و اين دور از ديدرس مخاطب نيست.

شهرکي مي گويد در اين راستا تنها تصويرگراني که بهره اي از گرافيک برده باشند، قادر خواهند بود تا تصاوير زيبايي بر ديوارها ايجاد نمايند.

در پايان نشست، دبير جشنواره گفت: حواسمان باشد، ناگهان به جايي نرسيم که با تغيير مديريت شهري، اين هنر از تصويرگران گرفته شود. حواسمان باشد…

تهيه و تنظيم: مريم محمد زاده؛ گزارشگر گالري آنلاين

مطالب مرتبط:

پیمایش به بالا