بهنام شاه حسيني: به نظرم پروژۀ کارنماي پژوهشي ايدۀ خوبيست

از /

بهنام شاه حسيني، هنرمند عضو انجمن هنرمندان نقاش ايران، کارشناس نقاشي و کارشناس ارشد گرافيک است و آثار وي در پنجمين کارنماي پژوهشي به نمايش در آمده. وي در گفتگو با خبرنگار گالري آنلاين دربارۀ مجموعه‌ آثار خود توضيح داد:

در اين نمايشگاه دو تا از مجموعه‌هايم از مجموعه "نقش چين" به نمايش گذاشته شد. اينکار براي اولين بار در دنيا انجام شده است؛ به اين صورت که تابلوهاي کشيده شده را به هر نحوي که کنار هم قرار دهيد، تصوير جديدي خلق مي‌کنند. تعداد تصاوير قابل خلق با فرمول هاي رياضي هم قابل محاسبه هستند. مثلا مجموعه ي درختان در برف، 360 بار قابليت جابجايي دارند و حتي اگر با فاصله از هم قرار گيرند، تعداد قابليت جابجايي بيشتر هم مي‌شود.

يک مجموعه ي آبستره هم دارم که 52000 بار قابليت جابجايي دارد. اولين مجموعه‌اي که کار کردم يک مجموعۀ سه تايي به نام "کوير ژاپن" بود که 9 بار قابليت جابجايي داشت.

وي در ادامه با تاکيد بر نقش پر اهميت حمايت هاي معنوي انجمن در دلگرمي هنرمندان ، بيان کرد:

من براي رونمايي از همين مجموعه از انجمن دعوت کردم، ولي مراجعه نکردند؛ البته فکر هم نمي کنم که بضاعت انجمن در حدي باشد که از چنين مجموعه هايي حمايت کند. هر چند حمايت مي‌تواند معنوي هم باشد، مثلا بازديد، انتقاد و … . همين حمايت‌هاي معنوي نيز مي‌تواند باعث دلگرمي اعضا شود.

شاه حسيني در ادامه افزود:

حرکت‌هاي انفرادي هم براي پيشبرد کارها خوبست، ولي قطعا تاثير و انعکاس کار گروهي بيشتر خواهد بود. ما که از حمايت وزارت ارشاد هم برخوردار نيستيم. آنها نهايتا سالي يکبار آن هم براي دههۀ فجر فراخوان مي دهند. صدا و سيما هم که هيچ بازتابي از فعاليت‌ها نمي‌دهد؛ در همه جاي دنيا غير از فلسفه اي که پشت هر مکتب هنريست، رسانه ها و منتقدين هم پشت آنها هستند.

نقش چينه شماره 1 . ابعاد 70*70  4 تکه باهم 140*140 تکنيک آکرليک روي بوم. 1395

اين هنرمند ضمن ارزيابي مثبت رويداد کارنماهاي پژوهشي گفت:

به نظرم پروژۀ کارنماي پژوهشي ايدۀ خوبيست؛ ولي يک مقدار از لحاظ اطلاع رساني ضعيف عمل کرده‌اند. مثلا خود من پارسال در جريان اين رويداد قرار نگرفتم. به نظرم لازم است که اخبار مربوطه در رسانه هاي مختلف کار شود.

مطلب بعد هم اينست که بهتر است انجمن در همه ي زمينه ها فعاليت متسمر و  بي‌وقفه داشته باشد تا انگيزۀ هنرمندان از بين نرود.

مثلا اگر قرار است فصلنامه‌اي تهيه شود، واقعا در پايان هر فصل منتشر شود. اين موضوع باعث مي شود که هنرمندان بيشتر فعاليت کنند و صداي نقاشان ما شنيده شود. صداي نقاش فقط با خلق اثر شنيده نمي شود، گاهي هم لازم است آن را در مقاله اي علمي، مصاحبه يا گزارش بشنويم.

به نظر شما اين کارنماها چقدر به ديده شدن هنرمندان به ويژه هنرمندان نوظهور کمک مي‌کند؟

ممکن است يکي در 20 سالگي و ديگري در 50 سالگي استايل کارش را بدست آورد. در اين رابطه قانون خاصي وجود ندارد و اين موضوع دست خود هنرمند نيست. ولي اگر اين کارنما مستمر باشند و برايشان تبليغات و اطلاع رساني خوبي صورت گيرد، خود هنرمند هم سعي مي‌کند که برنامه داشته باشد و بداند که تا 6 ماه يا يکسال آينده قرار است آثارش به نمايش درآيند؛ در آن صورت هنرمند خودش را به نوعي براي اين رقابت سالم که براي ارتقاي هر فرد از هر نظر وجود دارد، آماده مي کند.

خودِ من هم اگر بدانم که اين پروژه مستمر است، سعي ميکنم بيشتر کار کنم و پس از مدتي هم استايل خاصي که مخاطب کنجکاوي بيشتري نسبت به آن دارد پيدا ميکنم .

مطالب مرتبط:

پیمایش به بالا