دکتر جمال عرب زاده، استاد دانشگاه و عضو هيات مديره انجمن هنرمندان نقاش ايران در حاشيه افتتاحيه نمايشگاه مروري بر آثار محمود جواديپور تحت عنوان «ستايش روز» که به همت کارگروه نمايشگاه هاي اين انجمن برگزار شد، به عنوان يکي از مسئولين انتخاب آثار اين مجموعه، اشاره کرد: ويژگي خاص برگزاري نمايشگاهي از آثار اين نقاش در خانه هنرمندان، ارائه ماحصل تلاش هاي استادي است که در شکل گيري فرم آکادميک هنرهاي تصويري ايران نقشي بسيار موثر ايفا نموده است. بسياري از فعاليت هاي ايشان خصوصا در حوزه گرافيک، اقداماتي پيشرو قلمداد مي شوند.
وي افزود: جوادي پور در ابتداي کار، نقشي بسيار کليدي در گسترش هنرهاي تجسمي ايران داشته است. براي مثال، بسياري از کليشه هاي چاپ رنگي براي اولين بار زماني تهيه گرديد که در اين زمينه شروع به فعاليت نمود.
مورد ديگر، تنوع کاري است که در حوزه هاي مختلف اعم از طراحي، چاپ و نقاشي مي توانيم ببينيم. چنانکه در آثار ايشان، مابين سنت و نقاشي قديمي و مدرن نوعي تقابل مشهود است؛ تلاش براي رسيدن به تعادلي ميان اين دو.
اين عضو هيات مديره انجمن هنرمندان نقاش بيان کرد: آنچه صرفا مختص اين رويداد مي باشد، چاپ کتابي از آثار نقاش است که در اين هفته از آن رونمايي خواهد شد؛ کتابي که در زمره کامل ترين کاتالوگ ها، در اين زمينه مي باشد و مي توان به جرات اذعان نمود که براي کمتر هنرمند ايراني، تاکنون کاتالوگي تا اين حد کامل و دقيق تهيه شده است. همچنان که، به لحاظ تصويري نيز بسيار غني مي باشد. بر حسب اتفاق، چيدمان اکثر کارهاي ايشان در نمايشگاه بر اساس دسته بندي اين يتاب انجام شده است؛ اين کاتالوگ از اهميت به سزايي برخوردار بوده، و در واقع سندي عالي براي علاقه مندان به نقاشي و پژوهشگران نسل هاي آينده خواهد بود.
وي ادامه داد: اين نمايشگاه، مکاني جهت ارائه آثار هنرمندي مدرن مي باشد که بين سنت و مدرنيته قرار داشته، و همچنين نقش موثري در شکل گيري تحولات دانشگاه هنر ايران بر عهده داشته است.
عرب زاده در رابطه با تاثير معرفي و شناساندن هنرمندان پيشکسوت به نسل هاي جوان اظهار داشت: اين کار بسيار مهم بوده و در جهت شناخت خود، لازم است سوابق و سنت هايمان را دريابيم، مخصوصا سنت آموزشي که در آن تعليم ديده ايم. بايد بدانيم آنچه ما را شکل داده، خود چگونه پديد آمده و جايگاهمان کجاي اين فرآيند مي باشد. بنابراين رويکرد به گذشته، بااهميت است؛ همين طور شناخت اين گروه از اساتيد، که ممکن است هيچ کدام مستقيما شاگردشان نبوده باشيم. چرا که تقريبا با دو نسل فاصله، از آنها زندگي مي کنيم. با اين حال، مي توانيم رگه هايي از آن کارهايي که هنر امروز ما محسوب مي شوند را در آثارشان ببينيم.
وي در خاتمه اذعان نمود: برگزاري بزرگداشت هنرمندان پيشکسوت، در آينده نيز ادامه خواهد يافت. اما نبايد به يک مراسم صرفا معمولي منحصر شود؛ لازم است تا به صورت يک پروژه ديده شده و به موازات آن سخنراني يا پژوهش اجرا گردد، که در اين صورت سازنده تر مي باشد. لذا يک بزرگداشت شايسته، دربرگيرنده بخش هاي مختلفي خواهد بود.