تعدادي از کاشي‌هاي مرمر کف بناي تاريخي اياصوفيه در استانبول توسط ماشين‌آلات سنگين مورد استفاده براي تميز کردن ساختمان، ترک خورده است.
به گزارش گالري آنلاين، ايسنا به نقل از روزنامه ترکيه‌اي جمهوريت نوشت، بناي تاريخي اياصوفيه که در فهرست ميراث جهاني يونسکو قرار دارد، به عنوان يکي از مهم‌ترين مکان‌هاي مذهبي و فرهنگي در جهان در نظر گرفته مي‌شود که همزمان مورد احترام و توجه مسيحيان و مسلمانان است.
اين بنا بين سال‌هاي ۵۳۲ و ۵۳۷ ميلادي توسط امپراتور روم شرقي، «ژوستينين اول»، زماني که اين شهر به عنوان قسطنطنيه شناخته مي‌شد، ساخته شد و يکي از بزرگترين نمونه‌هاي معماري دوران بيزانس محسوب مي‌شود. اين بنا در ابتدا بزرگترين کليساي جامع مسيحيان در جهان بود، اما پس از سقوط قسطنطنيه به امپراتوري عثماني در سال ۱۴۵۳ به مسجد تبديل شد. مصطفي کمال آتاتورک ـ رهبر ترکيه ـ اياصوفيه را در سال ۱۹۳۵ ميلادي به موزه تبديل و اعلام کرد که آن را به روي مردم باز مي‌کند تا همه ملت‌ها و مذاهب بتوانند از آن ديدن کنند.
تصوير آسيب به کف مرمر بناي تاريخي اياصوفيه استانبول
تغيير وضعيت دوباره اياصوفيه از موزه به مسجد در سال ۲۰۲۰ ميلادي، نگراني متخصصان ميراث فرهنگي را برانگيخت، زيرا اين بنا از اداره آثار باستاني، که بخشي از وزارت فرهنگ ترکيه بود به زير مجموعه اداره امور مذهبي منتقل شد.
در طول تاريخ طولاني اين بنا، آثار و موزاييک‌هاي بي‌شماري گم شده، دزديده شده يا آسيب ديده است. از زمان تبديل دوباره آن به مسجد نيز گزارش‌هايي مبني بر ديگر اشکال آسيب‌ديدگي در اين مکان از جمله، دروازه امپراتوري که قدمت آن به قرن ششم بازمي‌گردد، منتشر شده است. اين دَر که به عنوان دَرِ توبه شناخته مي‌شود، حاوي نمادي از عيسي مسيح در کنار مريم مصر و تئوتوکوس است که همه آن‌ها از مقبره مقدس در اورشليم آورده شده‌اند.
اين حوادث پرسش‌هايي را درباره چگونگي حفظ اين مکان ايجاد کرده است. «ماري ايو لافونتن»، مورخ هنر که به مطالعه درباره هنر قرون وسطي و شيوه‌هاي حفاظت آن مي‌پردازد، مي‌گويد: در حالي‌که حفاظت از چنين بناي مهمِ معماري هرگز بدون دشواري‌هاي خاص خودش نيست، اهميت دارد که به خاطر داشته باشيم مکان‌هاي مقدس، اعم از کليسا يا مسجد، همواره براي استفاده روزانه در نظر گرفته شده‌اند.
اين مورخ هنر افزود: به عنوان مورخ هنر و يکي از حافظان آثار تاريخي، تنها مي‌توان اميدوار بود که بازديدکنندگان، چه مذهبي و چه غيرمذهبي و همچنين دولت‌هايي که مراقبت و نگهداري از ميراث فرهنگي ملموس را برعهده دارند با احترام با اين بناي معماري، رفتار کنند.