دبير نهمين دوره «۱۰ روز با عکاسان ايران» از برگزاري اين رويداد در تاريخ ۲۹ ارديبهشت تا ۹ خرداد ماه ۱۴۰۲ خبر داد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، منوچهرزاده که در دوره قبلي اين رويداد در سال ۹۸ نيز به عنوان يکي از چهار کيوريتور حضور داشت، درباره برگزاري «۱۰ روز با عکاسان» پس از دوران کرونا گفت: اين دوره امتداد و تکميلکننده همان شکل و روش چهار سال پيش در دوره هشتم است. در واقع از دوره هشتم ايجاد تغييرات تا حدودي آغاز شده بود و من هم يکي از اعضاي سياستگذاري آن بودم. شايد مهمترين نکته اين تغيرات پل زدن بيشتر بين فضاي آکادميک با بدنه عکاسي باشد؛ البته اين مسأله به معناي فعال نبودن اين بخش در دورههاي گذشته نيست، اما در دو دوره اخير اين موضوع پررنگتر از گذشته به چشم ميآيد.
او با بيان اينکه رشته عکاسي به عنوان يک شاخه هنري پويا و فعال، هر چند سال يکبار در حال ايجاد و ساخت نسلهاي جديد است، گفت: امروزه با وجود تأسيس روزافزون بسترهاي آکادميک و رشد باورنکردني و توسعه اين رشته در دو دهه گذشته، مهمترين کار انجمن شايد ايجاد يک بستر مناسب براي معرفي نسلهاي جديد باشد. يک موقعيت و شرايط ويژه براي دوباره دور هم جمع شدن، همفکري و تعامل براي انتقال اطلاعات نسلهاي مختلف. تلاش ما در دو دوره اخير «۱۰ روز با عکاسان» بيشتر از هر چيز معرفي نسلهاي جديد تازهنفس بوده و در اين مسير از همکاري و کمکهاي اساتيد و بزرگان عکاسي که به نوعي به بدنه عکاسي آکادميک ايران متصل هستند، بيشتر بهره گرفتيم.
منوچهرزاده ادامه داد: نکته بسيار مهم ديگري که در اين دوره وجود دارد ايجاد يک کارگروه جوان، متشکل از تعدادي از جوانان و دانشجوهاي فعال عکاسي بود که عمده سياستگذاريها و ايدهپردازي برنامهها را برعهده داشتند. اين کارگروه با مديريت زانيار بلوري يک هسته مرکزي براي برگزاري اين دوره بود که به نوعي در بقيه برنامههاي انجمن در طول سال، مانند «دوشنبههاي عکاسي» نيز نقشي فعال ايفا کرده است.
او درباره اينکه اين رويداد چگونه ميتواند نيازهاي نسل جوان عکاسان را رفع کند و با آنها همسو شود، گفت: هنر و عکاسي ايران در طول چند سال گذشته با توجه به رشد و تنوع گالريهاي خصوصي و بيتوجهي متوليان هنر و برگزار نشدن بينالها و همايشهاي هنري جدي، دچار يک نقصان اساسي شد. اين نقصان، از بين رفتن شبکه ارتباطي و شناخت نسلي بود که باعث شد محدوده فعاليت جوانها بستهتر شود و ارتباطها ميان عکاسان نسل جديد به آن شکلي که سه يا چهار دهه پيش در فضاي سالانهها و دوسالانهها با هم برخورد داشتند، ديگر وجود ندارد و اين عدم شناخت، کار را براي انگيزهبخشي و نسلسازي دشوار کرده است. به نظر من همايشهايي مثل «۱۰روز با عکاسان» در فقدان برگزاري سالانهها و دوسالانهها مهمترين اتفاق براي اين نسل خواهد بود.
منوچهرزاده با اشاره به تعطيلي اين رويداد در سه سال گذشته، درباره تغييرات و نوآوريهاي دوره نهم گفت: متأسفانه پس از دوره هشتم در سال ۱۳۹۸، شيوع بيماري کرونا فاصلهاي تا دوره نهم ايجاد کرد. از نخستين روزهاي سال ۱۴۰۱ زير نظر هيئتمديره جديد انجمن، دبيرخانه نهمين دوره ده روز با عکاسان شروع به کار کرد و در يک بازه شش ماهه سياستگذاريها و تلاش براي جذب حاميان مالي و معنوي و اجراي برنامهها آغاز شد. قرار بود اين رويداد در تاريخ ۲۹ مهر تا ۹ آبان ماه ۱۴۰۱ برگزار شود و به رغم آمادگي کامل و چاپ آثار منتخبين و کتاب مجموعه، با توجه به شرايط کشور برنامه به آينده موکول شد. بنابراين چيزي نزديک چهار سال از برگزاري آخرين دوره «۱۰روز با عکاسان» ميگذرد، اما تغييرات ساختاري در برگزاري اين رويداد در همان دوره قبل با مصوبه هيئت مديره قبلي رخ داد. مهمترين اين تغييرات کيوريتوريال کردن «۱۰روز با عکاسان» بود و کيوريتورها بايد هنرمندان جوان در محدوده سني پايينتر از چهل سال را براي داوري معرفي ميکردند. نکته بعدي نيز مجموعهمحور بودن آثار نامزد شده بود. اما يکي از مهمترين اتفاقات در دوره قبل، تغيير رويکرد آن و ايجاد يک رويکرد هنري و فاينآرت در انتخاب نامزدها بود که به باور من موفقيتآميز بود.
دبير «۱۰ روز با عکاسان» افزود: در اين دوره هم با تأييد هيئتمديره جديد انجمن و پيشنهاد شوراي سياستگذاري، امکان ايجاد تغييرات محدود در امتداد مسير دوره گذشته وجود داشت. تعداد کيوريتورها و داورها از چهار نفر به ۱۰ نفر ارتقا داده شد که اين به معني گستردهتر شدن دامنه اشخاص نامزد شده بود. آثار اين دوره براي اولينبار به صورت افست و با همکاري نشر نظر در قالب کتاب چاپ شده است. در اين دوره تلاش شد با توجه به تنوع چاپ و امکانات، آثار با بهترين شکل و در بالاترين سطح در معرض ديد مخاطبان قرار بگيرد که قطعاً به نسبت دورههاي گذشته و در اين شرايط اقتصادي، يک امتياز مثبت در مقياس وسيع نمايشي خواهد بود. اين افتخار را داريم که همايش با همکاري و حمايتهاي بخش خصوصي به صورت کاملاً مستقل برگزار ميشود.
منوچهرزاده افزود: به نظر من اين تغيير رويکرد در برگزاري دوره هشتم و نهم تأثير بسيار مثبتي بر بدنه عکاسي آکادميک خواهد داشت. البته منظور از فضاي آکادميک لزوماً فضاي دانشگاهي نيست، چون بسياري از منتخبين اين دو دوره لزوماً دانشجو يا فارغالتحصيل عکاسي نيستند ولي عکاسي را با نگاهي متفاوت از آنچه در گذشته بود تفسير و تعريف ميکنند و عکاسي را در مقام هنر و به صورت مفهومي خارج از شاخههاي ديگر عکاسي انجام ميدهند. گروهي که در فقدان برگزاري سالانهها و دو سالانهها و همايشهاي تخصصي امکان بروز و نمايش آثار خود را در سطح وسيع ندارند و اين ۱۰ روز قطعاً امکان معرفي اين نسل را خواهد داشت.
او با اشاره به تأخير در برگزاري اين رويداد به دليل شرايط اجتماعي، گفت: همايش «۱۰ روز با عکاسان ايران از دو بخش نمايشگاهي و نشستهاي تخصصي تشکيل شده است. بخش نمايشگاهي که به نمايش آثار چهل عکاس منتخب اختصاص دارد سال گذشته آماده شده و کتاب آن هم چاپ شده بود. اما بخش نشستها که عمدتاً در حوزه کارگروه جوانان است در سال جديد با برگزاري سه نشست در قالب برنامه «دوشنبههاي عکاسي» در تهران و اصفهان آغاز شد که نگاهي به موقعيت امروز عکاسي در بستر اجتماعي و آسيبشناسي آن داشت. اين يک ورودي براي همايش «ده روز با عکاسان» بود و قاعدتاً طراحي نشستهاي اين همايش با برنامهها و نشستهاي در نظر گرفته شده در هشت ماه پيش متفاوت خواهد بود.
منوچهرزاده ادامه داد: تمامي تلاشها و فعاليتهاي انجمن عکاسان ايران و رويداد ده روز با عکاسان، در راستاي کمک و همراهي با نسل جديد عکاسها بوده و قطعاً ما در اين دوران و اين موقعيت، محتاج بازتعريف قواعد بازي و رسالت عکاسانهاي خواهيم بود که بستر هنر و تعهد و مسئوليت هنرمندانه از ما انتظار دارد. ما محتاج گفت وگو هستيم و چه بستري مهمتر از ۱۰ روز با عکاسان براي امکان اين گفتگو و همانديشي در دل اتفاقات اجتماعي؟ اين بهترين زمان در بهترين موقعيت براي رسيدن به يک سنجش اجتماعي در دل هنر است.