پرتره «ايزابل بوربن» اثر «ديه‌گو ولاسکز» شامل اضافه‌کاري‌هايي است که نسبت به نسخه اوليه اين نقاشي دچار تغييراتي شده است.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، «ديه‌گو ولاسکز» در حوالي ۱۶۳۰ ميلادي پرتره «اسب‌سواري ايزابل بوربن» را رونمايي کرد که ملکه را سوار بر اسب سفيد در لباسي پر از جزئيات و درخشان نشان مي‌دهد. اين نقاشي چشم‌نواز بود، اما يک ايراد داشت: اندازه آن اشتباه بود. ولاسکز براي اصلاح آن چه کرد؟ او بوم‌هاي جانبي به چپ و راست بوم اضافه کرد و چشم‌انداز تپه‌اي را گسترش داد.
با اين حال، اين بوم‌هاي اضافه شده به شکلي متفاوت از بوم اصلي کهنه شدند. بخش‌هاي از بوم تغيير رنگ دادند و اين تغيير بيشتر توسط لايه‌اي از وارنيش که در قرن ۱۸ ميلادي به آن اضافه شده بود، تشديد شد. همچنين، نقاشي گرد و غبار را نيز به خود جمع کرده بود.
اما اکنون اين نقاشي در وضعيت متفاوتي قرار دارد. مرمتي که اخيرا توسط موزه «پرادو» انجام شد، که اين اثر را در اختيار دارد، عمق و رنگ‌هاي اصلي نقاشي را بازسازي کرده و اضافات جانبي به‌طور جديدي با بوم اصلي ترکيب شده‌اند. اين مرمت بخشي از پروژه‌اي است براي بازسازي آثار بخش اسب‌سواري «ولاسکز» آغاز شده است.
«ولاسکز» نقاشي «ملکه اليزابت فرانسه، سوار بر اسب» را به عنوان مجموعه‌اي از پرتره‌هايي خلق کرد که قرار بود سالن سلطنتي قصر «Buen Retiro» در مادريد نصب شود. اين تالار بزرگ ميزبان شب‌نشيني‌ها و نمايش‌ها بود. پرتره ايزابل قرار بود کنار پرتره همسرش فيليپ چهارم و پسرشان شاهزاده بالتازار کارلوس آويزان شود. همه آن‌ها بر اسب سوار نشان داده شده‌اند.
در حدود سال ۱۷۶۲ ميلادي و زماني که پرتره‌ها به قصر سلطنتي مادريد منتقل شدند، آن‌ها بازسازي شدند؛ البته قبل از اينکه بازسازي‌هاي بيشتري انجام شود بخش‌هاي جدا به هم دوخته شدند و وارنيش اضافه شد.
در دور جديد بازسازي اين نقاشي، اين بار وارنيش و کثيفي از سطح نقاشي پاک شده است به‌طوري‌که رنگ‌هاي عميق دوباره نمايان شده‌اند. رنگ‌ها اکنون شفافيت‌هاي غني‌تري دارند.
«هايم آلفونسين»(Jaime Alfonsín) رئيس بنياد Iberdrola اسپانيا گفت: «اين بازسازي ما را به اثر اصلي که توسط يکي از بزرگترين استادان نقاشي اسپانيا خلق شده است، مي‌رساند و اثر را به ظاهر اصلي خود بازمي‌گرداند.»
«ديه‌گو ولاسکز» يکي از هنرمندان مهم اسپانيا و يکي از نقاشان برجسته «عصر طلايي اسپانيا» بود. اين هنرمند که متولد «سويل» بود از همان دوران کودکي استعداد هنري خود را نشان داد. در سال ۱۶۲۲ ميلادي، نقاش محبوب دربار پادشاه «فيليپه چهارم» درگذشت و به «ولاسکز» که در آن زمان به اسم و رسمي رسيده بود، دستور داده شد که براي ورود به دربار اقدام کند و پرتره خلق کند. بعدها اين هنرمند جوان در سال ۱۶۲۴ ميلادي به مادريد نقل مکان کرد و به نقاش رسمي دربار تبديل شد و نخستين سنگ‌بناي فعاليت طولاني خود به عنوان نقاش دودمان هابسبورگ و ساير افراد صاحب قدرت را بنا نهاد.
«ولاسکز» به‌رغم اينکه يکي از برجسته‌ترين چهره‌هاي جنبش باروک بود، سبک منحصربفردي را پيش گرفت که در ضربات رساي قلم‌مو، پالت رنگ محدود و نور زيبا ريشه داشت. او توانست واقعيت دروني و بيروني بسياري از موضوعات مختلف خود را به تصوير بکشد و ستايش هنردوستان را در سراسر اروپا به دست آورد. اين هنرمند تاثير پررنگي از خود بر تاريخ هنر به ويژه بر آثار هنري «ادوار مانه»، «پابلو پيکاسو» و «سالوادور دالي» به جاي گذاشت. «نديمه‌ها» که شاهکار او شناخته مي‌شود به عنوان يکي از برترين تابلوهاي نقاشي تاريخ محسوب مي‌شود.
از ديگر نقاشي‌هاي مشهور اين هنرمند به «نديمه‌ها» مي‌توان اشاره کرد که شاهزاده ۵ ساله را در پيراهني سفيد رنگ و به همراه نديمه‌هايش به تصوير مي‌کشد. در سمت راست نقاشي دو انسان کوتاه و يک سگ ماستيف ديده مي‌شود. در سمت چپ نقاشي نيز «ولاسکز» را مي‌بينيم که حين نقاشي کردن به مخاطب نگاه مي‌کند. علاوه بر اين در پس زمينه نقاشي افراد ديگري نيز به چشم مي‌خورند. «ولاسکز» در آينه‌اي که بر روي ديوار اتاق نصب شده است نيز پرتره پادشاه «فيليپه چهارم» و ملکه را نقاشي کرده است. اين اثر هنري به عنوان يکي از بزرگترين تابلو نقاشي «ديه‌گو ولاسکز» و جواهر موزه «دل پرادو» در اسپانيا شناخته مي‌شود.