نمايشگاه «نوزده پنج» با نمايش آثاري از هشت هنرمند اين روزها در گالري ايوان برپاست؛ نمايشگاهي که آثارش در تعبير کلي مفهوم مرگ خلق شده بودند.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از مهر،هفته اول آبان ماه گالري ايوان ميزبان نمايشگاه «نوزده پنج» بود. در اين نمايشگاه ۲۱ اثر نقاشي، مجسمه، عکس و چيدمان از بابک اطميناني، رامين اعتمادي بزرگ، فاطمه امداديان، مهدي حسيني، زروان روح‌بخشان، نصرت‌الله مسلميان، معصومه مظفري و مينا نادري به نمايش گذاشته شد.
هر يک از هنرمندان حاضر در نمايشگاه با يک يا چند اثر در شکل گيري مجموعه اي مشارکت داشتند که موضوع اصلي آن «انهدام» و «تغيير» و در تعبير کلي مفهوم مرگ بود. رويکردهاي گوناگون هنرمندان و تعلق آنها به سبک هاي مختلف هنري باعث شده بود با آثار بسيار متنوعي در اين نمايشگاه روبه رو شويم. نصرت الله مسلميان تابلويي فيگوراتيو متعلق به سال ۱۳۶۶ از مجموعه جنگ را به نمايشگاه آورد و معصومه مظفري اثري از مجموعه ميزهايش را به نمايش گذاشته بود. دو مجسمه چوبي بزرگ فاطمه امداديان هم اگر چه فرم مشخص نداشتند اما يادآور پيکره هايي انساني بودند.
بابک اطميناني نقاشي هاي خاکستري خود را در بوم هايي مربع ارايه کرده بود و مهدي حسيني چند تابلوي طراحي از دست هايي زنانه را به نمايش گذاشته بود اما رامين اعتمادي بزرگ از فضاي رنگ و قلم خارج شده و عکس هاي ديجيتالي را از مجموعه اسناد تاريخي به نمايش گذاشت که پيکره هايي از نگارگري ايراني در آنها ديده مي شد. او در ۲ اثر ديگر خود قطعاتي سراميکي را به نمايش گذاشته بود که باز هم فيگورهاي آشناي مينياتوري به صورت ترک خورده يا مچاله شده در آنها ديده مي شد. زروان روح‌بخشان در چيدمان خود با عنوان « آن که دوستش مي دارم» عکس هايي از نگاتيوهاي قديمي را درون قاب هايي يکسان قرار داده بود. آثار مينا نادري هم مجموعه اي از ۷ تابلوي کوچک بود که فضاي داخلي خانه اي را به نمايش گذاشته بود.
مينا نادري که ايده پردازي نمايشگاه را بر عهده داشته در مورد شکل‌گيري اين مجموعه گفت: در هفتمين سال فقدان فرزندم به دليل غرابت هفت پيکر نظامي با عدد هفت، به سراغ آن رفتم و با مطالعه در آن شروع به نقاشي کردم ولي با گذشت زمان از جزييات دور شدم و فقط مفهومي از هفت پيکر برداشت کردم که شکل خودش را در نقاشي هايم پيدا کرد. مجموعه اي را نقاشي کردم که نبود فرزندم را در خانه نشان مي داد.
نادري با بيان اينکه عنوان «نوزده پنج» تاريخ رفتن فرزندش بوده، افزود: مهمترين وجه اين نمايشگاه تم داشتن آن بود. من نمي‌خواستم نمايشگاهي انفرادي از آثارم بگذارم بلکه مي‌خواستم بگويم هنر مي تواند چه کمکي در اين زمينه کند. بنابراين هنرمنداني که با اين موضوع کار کرده بودند را دعوت کردم و آنها با انتخاب عيسي جباري آثاري را که با مفاهيم «انهدام» و «تغيير» متناسب بودند به اين نمايشگاه دادند. مرگ دغدغه بسياري از هنرمندان است و در مورد آن کار کرده‌اند اما بيشتر افرادي که در اين نمايشگاه حضور دارند کساني هستند که با من در ارتباط بودند و در زمان آن اتفاق در کنار من بودند.
گالري ايوان سود حاصل از فروش آثار اين نمايشگاه را به يک خيريه معتبر اهدا شده. گالري ايوان در نمايشگاه‌هاي قبلي سهم خود از فروش آثار هنري را به خيريه‌هاي محک، ماموت، نيکان، کمک، دهش‌پور، انجمن حمايت از کودکان کار، مجتمع آموزشي نيکوکاري رعد، موسسه خيريه رفاه کودک و نوجوان اروميه و بنياد کودک اهدا کرده بود.