طراح انسان‌هاي انگشت‌نما معتقد است که اين نمايشگاه مي خواهد مخاطب را نسبت به يک اتفاق اجتماعي که در حال روتين شدن است، متوجه کند.
فرشيد پارسي کيا مدرس، طراح و نويسنده هنرهاي تجسمي درباره نمايشگاه انفرادي طراحي و چيدمان خود با عنوان «انسان‌هاي انگشت‌نما» به خبرنگار مهر گفت: نمايشگاه از روز ۴ اسفندماه در گالري دنا گشايش يافته و با استقبال خوب و فروش قابل توجهي روبرو بوده ايم. ۵۰ اثر طراحي در نمايشگاه همه با ماژيک اکريليک روي کاغذ و مقوا کار شده اند، دو اثر نقاشي بزرگ روي بوم است که با ماژيک و رنگ اکريليک کار شده اند و نزديک به ۹۰۰ انگشت گچي نيز روي ديوار نصب شده است.
وي در مورد انگشت هاي روي ديوار نيز بيان کرد: هيچ کدام از انگشت ها يک شکل نيستند و با يکديگر تفاوت دارند و با گچ قالب گيري و سپس روي ديوار نصب شده اند.
مدير گالري دنا در پاسخ به اينکه انگشت هايي که به نمايش درآمدند چه مفهومي را به مخاطب القا مي‌کنند؟ گفت: واقعيت اين است بحث بر سر انگشت ها خيلي پيچيده است ولي از نظر من درباره دوگانگي و پارادوکس و بحث هويت انسان ايراني امروز و جريان هايي که هويت انساني را تغيير مي دهند، است.
اين هنرمند همچنين اشاره کرد: من در استيتمنت نمايشگاه از مخاطبان خواسته ام که انگشت شان را روي ديوار پيدا کنند.
وي با بيان اينکه شرايط فرهنگي جديد باعث نزديک شدن انسان ها به هم شده است، اظهار کرد: اعتقاد من بر اين است که شرايط فرهنگي امروز همه چيز را از نظر محتوايي به هم نزديک مي کند و مطلبي که حميد جاني پور در ويديوي نمايشگاه به آن اشاره کرده اين است که به طور مثال انگشت شست يک انسان داراي يک هويت اعتراضي در کهن الگوهاي ما است که امروز به صورت علامت تاييد تبديل شده است. اين موضوع به دليل سردرگمي هويتي است و در عين حال اين سردرگمي را در پوستر هم به نمايش گذاشته‌ام.پارسي کيا با بيان اينکه در ابتداي نمايشگاه مي خواهم مخاطب با دوگانگي زندگي و فرهنگي امروز آشنا شود، تاکيد کرد: در اين پوستر نوشته ام که خيلي خشمگينم از اينکه کشورهاي غربي بلاهاي مختلفي را سر جهان سوم و خاورميانه مي آورند اما چه کنم که کوکاکولا موجود بسيار جذابي است.
به گزارش گالري آنلاينبه نقل از مهر ، فرشيد پارسي کيا درباره اينکه آيا با برپايي اين نمايشگاه قصد فرهنگسازي داشته است، يکي از اهداف هنرمندان را در برپايي نمايشگاه هاي هنري فرهنگسازي خواند و گفت: يکي از اهداف بسيار مهمتر نمايشگاه هاي هنري مي تواند تشريح يا بيان يک اتفاق فرهنگي باشد تا براي مخاطب جلب توجه کند و مخاطب را به فکر کردن وادار کند. به نظر من اين موضوع از فرهنگسازي مهمتر است و در واقع فرهنگسازي هم محسوب مي شود. نمايشگاه «انسان‌هاي انگشت‌نما» مي خواهد مخاطب را نسبت به يک اتفاق اجتماعي که در حال روتين شدن است، تحت تاثير قرار دهد.
اين گرافيست خاطرنشان کرد: ايموجي ها فرهنگ ها را عوض کرده اند؛ به خوب يا بد بودن آنها کاري ندارم و فقط مي خواهم بگويم فرهنگ ما در حال تغيير است.
وي در پاسخ به اينکه آيا مخاطبان با ذهنيت مدنظرتان در نمايشگاه ارتباط برقرار کرده اند، گفت: بله، اکثراً به موضوعي که مدنظر من در نمايشگاه بود اشاره مي کنند و اين تلنگر و تفاوت فرم با محتوا در طول زمان، برايشان جذاب بود. اتفاقاً آنها هم اذعان مي کردند که طي ۱۰ سال اخير اين فرهنگ چه تاثيري بر ذهن آنها گذاشته است. لازم است بگويم، وقتي استيتمنت کارهايم را در اينستاگرام قرار دادم با خيلي از نظرات مثبت و منفي روبرو شدم و يکسري من را محکوم مي کردند و حتي برخي از خارج کشور به مبارزه با من پرداختند، اما وقتي نمايشگاه برپا شد با نظرات مثبت بيشتر روبرو شدم تا منفي.
پارسي کيا در پايان با بيان اينکه ما درگير چندگانگي هويتي شده ايم، گفت: با توجه به پيشرفت تکنولوژي و اتفاقات مختلفي که جهان را تغيير مي دهد، مفاهيم در ذهن مردم تمام مي شود و دوباره از نو ساخته مي‌شوند يا فرم هايي که داراي يک محتوا هستند، محتوايشان عوض مي شود و خصوصيات ايراني بودن ما در برخي موارد زير سوال و گاهي نيز از بين مي رود. آثار من براي اعتراض به اين جريان است.