به گزارش گالري آنلاين، وضعيت فعلي بدن را Elmgreen و Dragset در محل برگزاري Fondazione Prada در ميلان بررسي مي کنند. اين نمايشگاه با وسعت بيش از 3000 مترمربع، در چهار فضاي گالري و حياط که به مجموعه اي از جهان هاي مختلف تبديل شده اند، که هر فضا، موضوع و زيبايي شناسي خاص خود را دارند، باز مي شود. اين فضاها با هم، يک بررسي همه جانبه از حضور فيزيکي ما در دنياي ديجيتالي فزاينده اي را تشکيل مي دهند، جايي که بدن در حال از دست دادن مرکزيت خود است.
اين دو هنرمند مي گويند که بدن ما ديگر عامل اصلي وجود ما نيست. مي توان ادعا کرد که خود فيزيکي ما حتي بيشتر به يک مانع تبديل شده است تا يک مزيت. در قرن نوزدهم، بدن توليد کننده کالاهاي روزانه بود، در حالي که در قرن بيستم، نقش بدن بيشتر به نقش مصرف کننده تبديل شد. با توجه به اينکه دانش عمومي در مورد جمع آوري داده ها از شرکت هاي فناوري بسيار ناچيز است، و سرعت فزاينده اي که چنين شرکت هايي با آن در تمام جنبه هاي زندگي ما گسترش مي يابند، گاهي اوقات فکر کردن به نقش آينده بدنمان کمي ترسناک است.
در طبقه همکف سکو، آثار اين دو در کنار مجسمه هاي کلاسيک و نئوکلاسيک به نمايش گذاشته شده است. اين کنار هم قرار گرفتن، با الهام از نمايشگاه Fondazione Prada "Serial Classic"، هم شباهت ها و هم تفاوت ها را در نحوه واسطه گري هنرمندان ، از طريق شيوه هاي مجسمه سازي در طول قرن ها نشان مي دهد.
طبقه دوم سکو به يک چشم انداز اداري وسيع و متروک تبديل شده است که نقش تغيير يافته بدن را در زمينه کار بررسي مي کند. اين سازه شامل يک الگوي تکراري از رديف هاي به ظاهر بي پايان ايستگاه هاي کاري است که مجموعه فيلم هاي ديستوپيايي از فيلم هايي مانند زمان پخش ژاک تاتي (1967) و برزيل تري گيليام (1985) را تداعي مي کند.
در گالري نورد بنياد، بازديدکنندگان با يک چشم انداز از آينده نگران کننده از يک محيط داخلي مواجه مي شوند که عناصر يک پناهگاه، يک سفينه فضايي و يک آزمايشگاه علمي را با هم ترکيب مي کند. اين سازه، نحوه حضور ما در خانه‌هاي امروزي را زير سوال مي‌برد، به‌ويژه اکنون که آن‌ها را تا حد بالايي با فناوري به اشتراک مي‌گذاريم. مخاطب آزاد است تا در فضا پرسه بزند و اشياء باليني طراحي شده را کشف کند، جايي که بدن انسان را در نيمه راه داخل يخچال سردخانه مي بيند و تنها حضور متحرک سگ روباتيک است.
چهارمين چيدمان داخلي در Cisterna اتفاق مي‌افتد، جايي که Elmgreen & Dragset به بررسي اين موضوع مي‌پردازند که چگونه صنايع سلامتي، اوقات فراغت و سلامتي ما را تحت فشار قرار مي‌دهند تا با ايده‌آل‌هاي جديد بدن مطابقت کنيم. سه اتاق اين ساختمان به يک محيط متروکه مانند آبگرم تبديل شده است که شامل يک استخر شناي متروک و يک اتاق رختکن است. در متن نمايشگاه آمده است: «از آنجايي که بدن ما توسط نوآوري‌هاي تکنولوژيک بي‌کار مي‌شود، بخش‌هاي سلامت و اوقات فراغت در حال گسترش هستند که راه‌هاي جديد بي‌شماري را براي «حل مشکل بدن ناقص» ارائه مي‌کنند. در اتاق مرکزي، اثر جديدي با عنوان "چه چيزي باقي مانده است؟" نقش بدن را به عنوان يک بازيگر سياسي يا ابزار تغيير اجتماعي بررسي مي کند.
در نهايت، فضاهاي بيروني Fondazione Prada ميزبان تعدادي مجسمه است که به چگونگي تنظيم فيزيکي بدن ما در حوزه عمومي مي پردازد. اين آثار با تغيير اندکي اشياء آشنا و روزمره، ارزيابي مجدد چيزهاي معمولي را تشويق مي کنند و چگونگي مذاکره در مورد مکانيسم هاي کنترلي تعبيه شده در فضاهاي عمومي را برجسته مي کنند. اين نمايشگاه با يک نشريه 500 صفحه اي با عنوان «جسم هاي بي مصرف؟» همراه است که به عنوان بسط موضوعي نمايش با ديدگاه هاي متعدد از بيش از 35 نويسنده -فيلسوف، هنرمند، نويسنده، دانشمندان و متفکران- در نظر گرفته شده است که به درک بدن و وضعيت امروزي ما مي پردازد.
