«نمایش» گنجینه هنر مدرن موزه هنرهای معاصر تهران در برلین
مقامهای فرهنگی دولت آلمان اعلام کردهاند که گنجینه هنر مدرن موزه هنرهای معاصر تهران، که در دوران محمدرضا پهلوی جمع آوری شده، قرار است در موزه برلین به نمایش گذاشته شود.
به گزارش گالری آنلاین به نقل ازپرسش ، از گنجینه هنر مدرن موزه هنر معاصر ایران به عنوان بزرگترین مجموعه آثار هنری مدرن خارج اروپا و آمریکا یاد میشود که شامل آثاری از هنرمندانی چون پیکاسو، خوان میرو، اندی وارهول، جکسون پولاک، مارک روتکو و فرانسیس بیکن است.
طبق این گزارش، بنیاد میراث فرهنگی پروس، که مدیریت موزههای اصلی برلین را به عهده دارد اعلام کرده است «براساس توافق با موزه هنرهای معاصر تهران این گنجینه هنر مدرن، ماه دسامبر تا فوریه سال آینده، در پایتخت آلمان به نمایش گذاشته میشود».
بنیاد میراث فرهنگی پروس مشخص نکرده است که چه تعداد از آثار هنری این گنجینه در برلین به نمایش گذاشته میشود.
به گزارش خبرگزاری فرانسه این گنجینه شامل ۳۰۰ اثر هنری توسط هنرمندان برجسته غربی سده ۱۹ و ۲۰ است.
این بنیاد میافزاید، از زمان سقوط حکومت محمدرضا پهلوی در سال ۱۳۵۷ تاکنون این آثار هنری به صورت یکجا خارج از ایران به نمایش گذاشته نشدهاند.
هرمان پرزینگر، رییس بنیاد میراث فرهنگی پروس گفته است: این گنجینه به دلیل آثار و تاریخ آن مجموعهای منحصربه فرد است که برای نخستین بار به نمایش گذاشته میشود.
قرار است تعدادی از آثار هنرمندان معاصر ایرانی نیز در این مجموعه به نمایش گذاشته شود.
پیشر روزنامه گاردین در گزارشی در خصوص این گنجینه نوشته بود: «حکومت پهلوی برای به رخ کشیدن به اصطلاح لیبرالیسم و تجدد خواهی خود در سالهای دهه ۱۹۷۰ میلادی با دست و دلبازی فراوان تعداد بسیار زیادی از آثار هنری مدرن را که در آن دوران در نیویورک خلق میشدند، خریداری کرد. دلالان آثار هنری در آن سالهای رکود هنر معاصر با تلاش فراوان سعی میکردند این آثار را به خانواده سلطنتی ایران بفروشند.»
گاردین اضافه کرده بود: «گنجینه هنرهای معاصر ایران بسیار با ارزش و در عین حال تک تک آثار موجود در آن با دقت فراوان انتخاب شده است. گالریها و نمایشگاههای بزرگ هنر معاصر همه آرزو خواهند داشت که یک چنین آثار ممتازی را در مجموعههای خود داشته باشند. »
به نوشته گاردین، ایران با اتکاء به این گنجینه بزرگ هنری و به نمایش گذاشتن آن در سطح بین المللی میتواند اعتبار فراوانی برای خود کسب کند. واقعا جای تعجب دارد که یک تابلوی پولاک و یا اندی وارهول تا چه اندازه میتواند تصورهای رایج در مورد یک حکومت و سیاستهای آن را تغییر دهد.