گالری آنلاین | اخبار | خانه-ویکنس-ـ-آنتونی-گائودی

نخستین خانه ی طبقه ی متوسط که گائودی طراحی کرد، خانه ی ویکنس بود. این خانه مشرف به خیابان باریکی بود که بعدها عریض شد و کارر د لس کارولینس نام گرفت. واقع شدن در محله ی گراسیا سبب شد که خانه بعدا در محدوده ی اداری شهر قرار بگیرد. این پروژه از طرف دلالی به نام مانوئل ویکنس ای مونتانر پیشنهاد شد. ساختمان هنوز به خوبی نگهداری شده و در سال های 1925 – 1927 توسط یکی از شاگردان گائودی به نام خوان باتیستا سرا د مارتینس توسعه یافت.مارتینس پیش از مداخله اش در کار ساختمان و باغ، به دقت در این مورد با استادش مشورت کرده بود. طبق گفته ی خود گائودی، بیشتر تزئینات گیاهی و فرم پیچک ها از خود سایت گرفته شده اند: "وقتی برای اندازه گیری زمین به محل پروژه رفته بودم زمین یکپارچه پوشیده از گل های زرد کوچکی بود که در زمینه های تزئینات سرامیکی از آن بهر برده ام. همچنین یک نخل شاداب بادبزنی را به صورت ترکیبی فلزی برای پوشش مشبک ورودی و درها در نظر گرفتم."

گائودی در این خانه هم، مانند سایر خانه های دور افتاده ی باغ دارخود، فرمی شاداب برای خانه ای مسکونی به عنوان یک جامعه ی کوچک و محیطی امن برای اعضای این خانه پیشنهاد کرد. در واقع خانه ی ویکنس ساکنانش را به محیطی مرفه، بهداشتی، زیبا و رابطه ای نزدیک با طبیعت دعوت می کرد. گائودی در طول زندگی اش تحقیقاتی انجام داد که طی آن نحوه ی عملکرد فیلترهایی را که خودش ساخته بود در دستیابی به تهویه و روشنایی مطلوب بررسی می کرد.

خانه ی ویکنس یک بلوک ساختمانی وسیع سه طیقه با نمایی مواج و رنگارنگ است. آشپزخانه و اتاق های خدماتی در زیرزمین قرار دارند. طبقه ی همکف شامل سالن ورودی و یک اتاق پذیرایی است که تزئیناتی فراوان و نمایی به سوی ایوان جنوبی دارد. شومینه ای که در گوشه ی اتاق است با گنبدی کاذب که به سبک اسلامی مقرنس کاری شده است، پوشیده شده و قاب پنجره ها را با طرح هایی از نخل های پربرگ خرما کنده کاری کرده اند. طبقه ی بالایی شامل دو اتاق خواب با دیوارهای گچی است که با نقاشی دیواری تزئین شده اند. این نقاشی ها برگرفته از زندگی گیاهی بستر رودخانه ی کاسولس است.

ساختمان دیوارهای باربر ساده ای دارد که با تیرهای چوبی تقویت شده اند. اسکلت ساختمان با مفاصلی محکم در داخل و خارج بنا استوار شده است و آرایشی به سبک مدجنی دارد. گائودی تمام جزئیات را به دقت بررسی کرده و کلیه مبلمان و روابط را با نظر خودش طراحی کرده است. فرم درهای کشویی که با دیوارها و قفل های ابتکاری در قفسه ها مخفی می شوند نیز از طراحی های خود گائودی است که دستگیره هایی از برنج طلاکوب دارند.

مبلمان اتاق بزرگ نشیمن نیز بیان معماری فضا به شکلی طراحی شده که روابطی یکپارچه و در عین حال متنوع بین کنج ها، دیوارها و مبلمان ایجاد کرده است. شیارهای بین تیرهای چوبی سقف با خمیر رنگی کاغذ تزئین شده اند و طرح هایی از بوته ی توت فرنگی و گیاهان و میوه های مختلف دارند. دیوارها نیز از نقوشی گرافیتی به شکل پیچک پوشیده شده اند. همه ی نمای خارجی بنا و دیوارها با آجرکاری و نقوش اسلامی تزئین شده اند. برج کناری که در جوار خیابان است با فرورفتگی ها و برآمدگی های ماهرانه ای طراحی شده است. این برجستگی ها به صورت ترکیبی از آجرهای رنگین، قلوه سنگ و کاشی های سرامیکی به شکل شطرنجی و گلدار ساخته شده است. شکل درزهای میان طبقات با تاثیرات تیرگی و روشنی برجسته تر می نماید.

این تزئینات در قسمت بالای ساختمان به اوج خود می رسد. در بالای نماها دهلیزهایی وجود دارد که با طرح های چوبی مشبک تزئین شده اند و پیرامونش راهرویی در لبه ی بام قرار گرفته و نشیمن هایی در گوشه ی سرباز بنا ساخته شده است.

ملک با دیواری از لاشه سنگ احاطه که در قسمت فوقانی اش نواری از آهن منقش با طرح های نخل کوتاه با پایه ای صلب نصب شده، این ورقه ی فلزی با قالبی سفالی ساخته شده است.

گائودی ساختمان را با سه باغ احاطه کرده، باغ کوچک خانه را از جاده جدا می کند، دومین باغ که در مقابل فضای نشیمن اصلی قرار گرفته با باغچه ای از درختان نخل احاطه شده و سومین باغ شامل درختان میوه است.