گالری آنلاین | اخبار | گزینه؛-روی-میز؛-بازنگری-تعرفه-حرفه-ای-و-قراردادهای-تصویرگری

گزینه، روی میز؛ بازنگری تعرفه حرفه ای و قراردادهای تصویرگری عنوان هشتمین اتاق روشن در روز 14 آبان در هفته تصویرگری بود. ترکیب سخنرانان این نشست بسیار ماهرانه انتخاب شده بود. علاوه بر نمایندگانی از طرفین قرارداد، یک نفر حقوقدان هم در این ترکیب دیده می شد.

به گزارش گالری آنلاین، کیانوش غریب پور، مدیر هنری و علی هاشمی شهرکی، عضو هیات مدیره انجمن تصویرگران ایران نماینده گروه تصویرگر و ایرج ضرغام، ناشر، طرف دیگر قرارداد و کوشا وطن خواه هم به عنوان حقوقدان ترکیب سخنرانان را تشکیل می دادند.

کیانوش غریب پور در ابتدای نشست گفت: بعد از تشکیل انجمن تصویرگران، تعرفه مربوطه شکل گرفت و اصولی شد. تعرفه برای تصویرگران یک توافق بیشتر نبود؛ توافقی بین دو تصویرگر با هم یا با ناشر، به همین علت میزان تعهد به این تعرفه و عوارض تخطی از آن هم معلوم نیست.

این مدیر هنری اظهار داشت که در سال 1392 برای اولین بار این تعرفه منتشر شد. در آن زمان میزان تعرفه بالاتر از حد واقعی بود و این باعث شد که نگاه ها عوض شود. اگرچه این تعرفه ها پشتوانه حقوقی نداشت ولی از پشتوانه حرفه ای برخوردار بود.

غریب پور بیان کرد که تعرفه بخش های مختلفی دارد، انتهای تعرفه یک قرارداد هم وجود دارد که بیشتر از خود تعرفه مورد انتقاد ناشران می باشد. وی گفت: من به این تعرفه و قرارداد عنوان گزینه روی میز می گویم؛ زیرا همچنان به عنوان گزینه به آن نگاه می کنیم، می توانیم به آن عمل کنیم یا خیر، می توانیم آن را به طرف مقابل بقبولانیم و یا این کار را نکنیم.

نشست با صحبت های علی هاشمی شهرکی ادامه یافت. شهرکی گفت: مساله تعرفه داشتن در واقع یکپارچه شدن صنفی است. ما اگر بخواهیم تصویرگر داشته باشیم باید یک منبعی هم باشد که بدانیم از ناشر چه مبلغی را طلب کنیم.

این عضو هیات مدیره انجمن تصویرگران ایران اظهار داشت که الان تمام تلاش ما این است که فعالیت هنری هنرمندان شغل محسوب شود و تمامی حقوق شغل را داشته باشد.

تعرفه مذکور اخیرا توسط گروهی از هنرمندان بازنویسی شده است، قرارداد انتهای آن نیز توسط کیانوش غریب پور اصلاح گردیده است.

در ادامه، غریب پور از ایرج ضرغام خواست تا پیشنهاد و انتقاد خود را راجع به تعرفه بیان نماید. ضرغام گفت: در همه جای دنیا مثل ایران در قرارداد بین تصویرگر و ناشر ابهام وجود دارد، در ایران بدلیل کم بودن فاصله بین دو طرف و اعتماد طرفین ابهامات نسبت به سایر جوامع کمتر است.

وی گفت: در کشورهای دیگر برای ایجاد اعتماد دو راه وجود دارد 1- افراد در مباحث حقوقی وکیل استخدام می کنند، 2- افراد agent دارند که این agent یا حقوقدان است یا در تشکیلات خود حقوقدان دارد. ضرغام اظهار داشت در ایران چند agent بیشتر نداریم که آن ها هم فقط خرید و فروش را انجام می دهند. این ناشر باسابقه بیان کرد که در ایران قرارداد تصویرگر مقطوع است یعنی آن ها براساس تولید دستمزد خود را تعیین می کنند ولی در سایر جوامع این کار براساس فروش اثر است و قرارداد درصدی از فروش محاسبه می شود.

غریب پور در ادامه با ارائه سوالی، کوشا وطن خواه را وارد بحث کرد. وی پرسید : ما در حقوق صنفی چقدر پیشرفت داشته ایم؟

این حقوقدان گفت: ما در رابطه با حقوق صنفی نه تنها پیشرفت نداشته ایم بلکه پسرفت هم کرده ایم. وطن خواه بیان کرد که در حقوق چاپ وضعیت عجیبی وجود دارد که درواقع یک خلا بزرگ است، این خلا در حقوق سایر بخش ها دیده نمی شود.

وی با اشاره به اینکه تمامی قراردادهای نشر دو دسته اند، اظهار داشت: یک گروه از قراردادها موقتی اند که قرارداهای مقطوع هم جزو این دسته است. در موارد مقطوع حداقل مدت زمان در نظر گرفته شده 30 سال است که پس از آن قرارداد به خودی خود لغو می شود.

وطن خواه گفت: در این تعرفه و قرارداد به نگارش درآمده، تنها به قراردادهای مقطوع اشاره شده است. وی در رابطه با موارد حقوقی پیش آمده بین تصویرگر و ناشر اذعان داشت که ضعیف ترین حالت برای داوری، انتخاب یک نفر برای قضاوت بین طرفین است؛ در این گونه موارد بهتر است یک شخص حقوقی- به پیشنهاد بنده، انجمن تصویرگران- برای داوری معرفی گردد.

وطن خواه بیان کرد: اینکه تعرفه اختصاصا یک بخش نوشتاری و مکتوب را در برمی گیرد خوب است ولی صحبت نکردن در مورد سایر بخش ها یک جور رفع تکلیف است که این ناپسند می باشد. پیشنهاد من این است که تصاویر توسط هنرمند ثبت شود که این فرآیند در طول زمان می تواند الکترونیکی و سریع انجام شود.

در پایان نشست حضار با سوالاتی که مطرح کردند با سخنرانان به بحث نشستند و در طی این روند جنبه های مبهم و دارای خلا تعرفه روشن گردید.

تهیه و تنظیم گزارشگر گالری آنلاین؛ مریم محمد زاده

مطالب مرتبط: