"معشوق درون" عنوان نمايشگاه آثار فربد مرشدزاده در گالري گلستان است. اين نمايشگاه ساعت 4 روز جمعه 21 آبانماه افتتاح ميشود و مخاطبانش را دعوت به ديدن تجربيات شخصي هنرمند در مسير خودشناسي مي کند .
نمايشگاه پيش رو که تا چهارشنبه 26 آبان در گالري گلستان به آدرس خيابان دروس، خيابان كماسايي، پلاک 34 برقرار خواهد بود، در واقع ادامۀ مجموعۀ مراسلات است که سال 92 در همين گالري به نمايش در آمد.
فربد مرشد زاده در گفتگوي اختصاصي با خبرنگار گالري آنلاين هدف از جمع آوري اين مجموعه و نمايش آن را چنين شرح داد:
حقيقتش وقتي که من شروع به کار کردم، طبق روال هميشه و نمايشگاههاي قبلي که طراحيهايم را به نمايش گذاشته بودم، موضوع اصليام جستجوي دروني احساسات فردي بود. به موضوع خودشناسي نيز بسيار علاقهمند هستم. در مدت دو سال و نيمي که در حال کار کردن روي اين مجموعه بودم، به دليل اينکه همزمان دانشجوي دکتراي تاريخ هنر اسلامي بودم (وهستم)، به مباحث عرفان روي آوردم و مطالعاتم در اين زمينه را افزايش دادم. با نظريات و ديدگاههاي متفکران اسلامي آشنا شدم و خيلي برايم جالب بود که چطور دو مسالۀ عشق و وحدت وجود با هم درآميختهاند. اشعار حلاج و مولانا را با دقت ميخواندم و آنجا بود که متوجه شدم از قرنها قبل به چه نکات ريزي در اين زمينهها اشاره شده. به نظرم آمد که در درون همۀ انسانها چيزي مشترک وجود دارد که فواصل تاريخي و جغرافيايي را نغز ميکند؛ و آن موضوع چيزي جز گشتن به دنبال معشوق درونمان و تجربۀ کمال، محبت،دوستي و عشق نبود. به اعتقاد من هر کس بازتابي از درون خودش است؛ مثلا اگر شما کسي هستيد که زيباييهاي دنيا را ميبينيد، اين يعني اينکه بارقهاي از زيبايي در درونتان وجود دارد.
مرشد زاده در رابطه با آثاري که در نمايشگاه روز جمعه نمايش داده خواهد شد توضيح داد:
در واقع اين مجموعه آثار همان طراحيهايي هستند که در سال 92 با عنوان مراسلات در گالري گلستان به نمايش گذاشتم، وليکن در اين مجموعه، رنگهاي بسيار محدودي را وارد کارها کردم تا کمي کارهايم به مکتب اصفهان نزديک شوند؛ با نيمنگاهي به آرت نوو و در واقع هنر اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم اروپا. در واقع به نوعي بين سبکهاي مختلف شيوه گزيني کردم. البته هميشه اصل را بر اين گذاشتم که نگاه شخصيام در کارها قالب باشد و از آثار هنري ديگران صرفا الهام بگيرم.
وي در رابطه با ابعاد آثار اين نمايشگاه گفت:
اصل کارها روي مقواي 35 در 50 اجرا شدهاند که با قاب، نزديک به 50 در 70 روي ديوار ميروند.
اين هنرمند معاصر ضمن تاکيد بر وابستگي خود به مديوم هاي متعارف نقاشي در مورد اينکه چقدر احتمال دارد در آيندۀ تکنيکها و مديوم خود را تغيير دهد بيان کرد:
من احساس ميکنم که يک نقاش سنتي هستم و عميقا احساس ميکنم بايد وابسته به مديومهاي متعارف نقاشي باشم. اما به هر حال واقعيت اين است ما به سرعت با پيرفت تکنولوژي و به روز شدنها در زمينههاي مختلف روبه رو هستيم، در نتيجه بعيد هم نيست که من هم به سمت هنرهاي جديد گرايش پيدا کنم. همين حالا هم چند وقتي ميشود که ايدههايي در رابطه با همين مضاميني که ذهنم را مشغول کرده دارم؛ مثلا همين مضامين را بتوانم در قالب ويدئو آرت به تصوير بکشم. ولي در حال حاضر هنوز احساس نکردم هنر نقاشي دست و پاي من را بسته است و نياز به تغيير مديوم دارم.