به گزارش گالری آنلاین در نصب و راه اندازی های فضایی احساسات همان واقعیت ها می باشند.اولافورالیاسون و مایانسونگ الگوهای روزمره ما درباره جهت گیری فضایی را به چالش کشیدند.

نما یا دایره دید به عنوان حس اصلی و اولیه ما در تغیر و جابه جایی عمل می کند اما این پیاده سازی گسترده نا امنی اولیه را در بازدید کنندگان از طریق کاهش ناگهانی مرئی بودن تحریک کرده و از این رو به ابداع مدل های جدید درک و احساس تاکید کرده.

الیاسون با پایه گذاری این پروژه بر اساس یک سری از بی نهایت های سابق به همراه تراکم جوی به معرفی سواحل و حاشیه های متراکم از مه مصنوعی را در گالری نمایش داده که ابعاد آن بیش از پیش تحت تاثیر کوتاه شدن اساسی سقف و شکل گیری کف چوبی شیبدار تغییر کرده.

هزاران لامپ فلورسنت به شکل شبکه ای از نواحی قرمز، سبز و آبی در سقف نصب شده اند. با نفوذ مه، این نورها فضاهای میان گذر(عبور) را ایجاد می کنند که در آثار الیاسون برای حجم سازی فضای آشکار به کار می رود. نواحی قرمز رنگ معرفی کننده مقیاس اندازه گیری در گالری می باشد و اندازه ی متغیر آنها و سازمان آن به شبکه های طرح ریزی شهری بر می گردد.

در هر مرز یا حاشیه رنگ،2 رنگ با هم ترکیب می شوند و رنگ های نقره ای گذرا از رنگ های آبی، فوشین و زرد را شکل میدهد. بازدید کنندگان با عبور از فضا و اتمسفر متراکم و پر نور می توانند با استفاده از اطلس رنگ های محرک دید خود را جا به جا کرده و یا انتقال دهند.

ابزار دیگر انتقال در این حالت ساختار کف زمین می باشد. در حالیکه حرکت جنبشی در سطح صاف به راحتی امکان پذیر می باشد. کف شیبدار، بازدید کنندگان را به چالش می کشد تا تعادل خود را دوباره حفظ کنند. و به طور مستمر وضعیت استقرار وزن و بدن خود را برای حفظ تعادل متانسب با شیب کف زمین تغیر دهند.

این واقعیت بر نقش حیاتی بدن متحرک در دریافت (درک) ما از محیط پیرامون خود تاکید دارد. هرچه بازدید کنندگان بیشتر در این فضا به ماجراجویی می پرداختند شیب بیشتری را احساس می کردند تا زمانی که آنها به دیوار خمیده به شکل موج می رسیدند. چون شروع این سازه از سقف بوده است یک فضای نسبتاً بی حد و مرز در بالا احساس می شد.

اولافور الیاسون: فضا و نور حس زندگی را به محیط می دهند.فضا وجود نخواهد داشت مگر آنکه نور و مرز به آن افزوده شود. فضا هرگز شکل نخواهد گرفت مگر آنکه حس خاص خود را القا کند. فضا در واقعیت، تنها در پخش احساس حاکم است.

همه چیز با افزایش میل و اشتیاق به بالاترین اثر پخشی است، دست میابند. احساسات و قدرت لمس ها در زمینه زندگی مسکونی و عادی ما به شکل واقعیت های ملموس ایده می شوند. زمانی که چشم هایمان را بسته ایم می توانیم دنیا را از درون احساس کنیم و فضا و نور، روح و روان ما را لمس خواهند کرد.