به واسطه ی یک مجموعه ی بازیگوشانه از تصاویر معمار و هنرمند ایتالیایی فدریکو بابینا این سوال را مطرح کرده است " یک اثر هنری می تواند یک ساختمان شود؟ " آمیختن هنرهای زیبا و معماری که هم اکنون یک ربطه ی همزیستگون را به واسطه ی تصاویر بابینا " آرشیست" با فضاهای ساختاری طراحان و معماران متنوع به برخی از آثار شناخته شده ی آنها به مثابه یک پلان مقطعی" به اختصاص داده است.

به بیان بابینا من به دنبال یافتن معماری پنهان در جهان های موازی هستم- در این مفهوم تصاویر به ما در بررسی زبان های جایگزین کمک می کند. ساختارهای کشیده زیستگاه سورئال سالوادور دالی را متصور می شود، و فرم تخم مرغ طاقی شکل و عمارت موضوع محور دیمین هرست با کوسه ماهی معلق از دیوار شیشه ای و طرح نقطه ای روکش شده از سقفف به مجموعه های نقطه ای هنرمند ارجاع دارد. این تصاویر یک جهان متصور از اشکالی که از یک قلم مو در معماری نقاشی استفاده می کند، نمایش می دهد.