پروژه های کوشیکل و سیتالون از آرشیگرام نمایشگر شرایط دیگری هستند که در آن سازه های فضایی می شکنند و فضای روان بدون مانع شکل می پذیرد. با استفاده از یک کت و شلوار، محیط زندگی داخلی همیشه در دسترس است و یک مانع حرارتی بین فرد پوشنده و محیط بیرونی شکل می گیرد. طرح کت و شلوار نشان دهنده ی بازگشت به طبیعت کوچ گر انسانی ست که در آن فرهنگ های گذرای مسکن به همراه انسان سفر می کند.

همانطور که محیط زندگی و کار ما ادامه ی یک شبکه ی هرچه بیش تر توزیع شده است؛ که در آن ما به طور فزاینده ای به دنبال سبک زندگی کوچگر برای دستیابی به لذت و افزایش فرصت و تغییر شرایط سیاسی اجتماعی هستیم. چگونه خانه های داخلی همانند طریقه ی حرکت ما در قرن بیست و یکم تکامل می یابند؟ برای تامین نیازهای این شبکه های توزیع یافته ی سیاسی و اجتماعی به چه روش هایی فضاها تقسیم می شوند یا نمی شوند؟

کوشیکِل کوشیکِل [کوشن+وِییکل]، اختراعی ست که یک فرد را قادر می سازد تا محیط اطراف کامل خود را با خود حمل کند. این اختراع در هنگام نیاز از هوا پر می شود. یک واحد کاملا سیار است و امکانات کاملی دارد. در این طرح یک کاوشگر، بی خانمان و یا افراد دوره گرد دیگر می تواند با کم ترین تلاش دارای راحتی و آسایشی با استاندارد بالا باشد.

تصایر دو قسمت اصلی کوشیکل را نشان می دهند که از حالت باز شده به شرایط خانه شدن، گسترده می شوند. یکی از این قطعات "آرماتور" یا "ستون فقرات" سیستم است که شاسی را شکل می دهد و از لوازم و دستگاه های دیگر حفاظت می کند. جز مهم دیگر، محفظه ی اصلی آن است که اساسا یک لفاف حبابی با پوسته های اضافی به عنوان صفحه های نمایش است. هر دو سیستم می توانند به طور متوالی از هم گشوده گردند و یا به صورت مستقل استفاده شوند.

کوشیکل غذا، ذخیره ی آب، رادیو، پروژکتور مینیاتوری تلویزیون و دستگاه های گرمایشی را حمل می کند. رادیو، تلویزیون و غیره در کلاه و غذا و ذخیره ی آب در بخش الحاقی این غلاف زندگی جای گرفته اند. با استقرار بخش های خدماتی و دستگاه های اختیاری اضافی، این واحد کوشیکل مستقل می تواند توسعه یابد و به بخشی از یک سیستم گسترده تر شهری از محفظه های شهری بدل گردد.

منبع: آرشیگرام، ویرایش شده توسط پیتر کوک، وارن چاک، دنیس کرامپتون، دیوید گرین، رون هرون و مایک وب. سال 1972. (تجدید چاپ نیویورک: پرینستون آرکیتکچرال پرس، 1999)