انسان ها در توده ای پیچیده از روابط اجتماعی زندگی می کنند. رابطه فرد با خانواده، خویشاوندان، آشنایان و نزدیکان، شهروندان، همکاران، حاکمان، هموطنان، ساکنین سایر کشورها (و چه بسا در آینده با اشیاء هوشمند) هر یک دارای چارچوب و قواعدی است. شاید بتوان یک اصل کلی را برای تمامی گروه ها و دسته بندی های اجتماعی در نظر گرفت: جایگاه اجتماعی یك انسان در جامعه را دیگران (افراد و گروه ها) تعیین می كنند.
مالکیت ادبی و هنری از دیرباز به عنوان یکی از اقسام مالکیت در دنیا شناخته شده و مورد حمایت قرارگرفته است . در ایران از سال 1348با تصویب قانون " حمایتِ حقوق مؤلفان و منصفان و هنرمندان " مالکیت ادبی و هنری به رسمیت شناخته شدو مُقَنِن با احترام به حقوق مادی و معنوی پدید آورنده اثر ، درصدد حمایت از مؤلفین و مُصَنِفین و هنرمندان برآمد.
اگر دقت کنیم خواهیم دید ، بیشتر افراد خود را در ارزیابی آثار هنری محق دانسته یا لااقل عادت بر این است که بدون صلاحیت اکتسابی یا برخورداری از دانش مدّون ، در بارۀ انواع آثار هنری اظهار عقیده می کنند .