مجسمه‌های حاشیه‌دار؛ از «بتهوون» تا «مایکل جکسون»
مجسمه‌های یادبود بهانه‌ای هستند برای به یاد آوردن چهره‌های سرشناس، اما همه این آثار هنری مورد استقبال هنرمندان و هواداران‌شان قرار نمی‌گیرند. ممکن است حواشی حول محور یک مجسمه چند متری تا جایی پیش رود که آن را جابه‌جا کنند یا تندیس یک هنرمند به جاذبه گردشگری تبدیل شود. به هر حال، هریک از این تندیس‌ها داستان خود را دارند.
به گزارش گالری آنلاین به نقل از ایسنا، روزنامه «تلگراف» در گزارشی به بررسی مجسمه چهره‌های سرشناس پرداخته و بخشی از آن نیز به تندیس نوابغ و هنرمندان حوزه موسیقی اختصاص داشته است.
فرانک سیناترا
«فرانک سیناترا» در سال 1982 درگذشت و سال 1998 مجسمه‌ای از این خواننده و هنرپیشه آمریکایی در پارک یادبودش واقع در نیوجرسی آمریکا بنا شد. 12 دسامبر 2015 صدمین زادروز این هنرمند بود.
«سیناترا» به‌عنوان موفق‌ترین تک‌خوان اواسط دهه ۱۹۴۰ شناخته می‌شود. نشریه «رولینگ استون» او را بزرگ‌ترین ترانه‌خوان پاپ قرن بیستم دانست.این هنرمند در دوران کاری‌اش بیش از ۱۴۰۰ ترانه اجرا کرد و ۱۰ جایز گرمی گرفت.
سای
مجسمه دست‌هایی که به حالت خاصی روی هم قرار گرفته‌اند، نمی‌تواند یادبود کسی به‌جز «سای» خواننده اهل کره جنوبی باشد. او خواننده ترانه معروف «گانگنام استایل» است که ویدیوکلیپ آن در سراسر دنیا شناخته شده است. این مجسمه بیرون ساختمان مرکز خرید و نمایشگاه‌های «سئوکس» در سئول قرار دارد، جایی که اولین صحنه ویدیوکلیپ «گانگنام استایل» ضبط شد.
طراحی این بنای یادبود به نحوی است که وقتی افراد برای عکس گرفتن زیر آن می‌ایستند، آهنگ پاپ «سای» پخش می‌شود. ویدئوی «گانگنام استایل» در یوتیوب بیش از یک میلیارد بار دیده شده، این آماری است که هیچ ویدئویی در یوتیوب تا کنون به آن نرسیده است. سایت یوتیوب اعلام کرده که این ویدیو به‌طور متوسط روزانه 7 تا 10 میلیون بار دیده شده است.
جان لنون
از «جان لنون» دو مجسمه یادبود معروف وجود دارد، یکی در هاوانای کوبا و دیگری در فرودگاه لیورپول. در عکس سمت راست انگار ستاره گروه «بیتلز» چمدان‌های خود را همراه یکی از دستانش گم کرده است.
«جان لنون» به‌عنوان یکی از اعضای موسس گروه «بیتلز» و یکی از تأثیرگذار‌ترین چهره‌ها در گسترش موسیقی عامه‌پسند در سراسر جهان شناخته می‌شود. «لنون» همراه «پل مک‌کارتنی» یکی از موفق‌ترین ترانه‌سرایان قرن بیستم به‌شمار می‌رود. زمانی که در سال ۱۹۷۰ گروه «بیتلز» از هم پاشید، او به‌صورت انفرادی حرفه‌اش را ادامه داد.
«لنون» در موسیقی سبک «راک اند رول» دهه 1960 میلادی تأثیر به‌سزایی داشت و برخی از ترانه‌های خوب «بیتلز» از کارهای او هستند. «دشت‌های توت‌فرنگی برای همیشه» و «من گراز دریایی هستم» از تک‌آهنگ‌های به‌یادماندنی او به‌شمار می‌روند.
«جان لنون» در سال ۱۹۸۰ در حالی که به آپارتمان خود در ساختمان داکوتا در شهر نیویورک بازمی‌گشت، به دست یکی از طرفداران سابقش به نام «مارک دیوید چپمن» به ضرب چهار گلوله کشته شد.
بیتلز
تاثیر چهار شگفت‌انگیز «بیتلز» بر موسیقی انگلیس آنچنان قوی بوده که دسامبر 2015 یعنی 50 سال پس از آخرین اجرای این گروه راک، مجسمه‌ای از آن‌ها ساخته شد. خواهر «جان لنون» بنای یادبود اعضای گروه «بیتلز» را روبه‌روی باشگاه «کاورن» رونمایی کرد. این مجسمه براساس عکسی است که چهار شگفت‌انگیز در سال 1963 انداختند.
«جولیا لنون» پنجم دسامبر 2015 گفت: من در مراسمی که آن عکس گرفته شد، حضور داشتم و افتخار می‌کنم که در مراسم رونمایی از این مجسمه هم هستم.
«اندی ادواردز» هنرمندی است که مجسمه «پل مک‌کارتنی»، «جورج هریسون»، «رینگو استار» و «جان لنون» را ساخته است. وزن این مجسمه 1.2 تن است. اما سوالی که هنگام نگاه کردن به این تندیس به ذهن مخاطب خطور می‌کند این است که آیا مک‌کارتنی در دهه 1960 دوربین هندی‌کم داشت؟!
بتهوون
9 سمفونی، پنج کنسرتوی پیانو، کنسرتوی ویلن، 32 سونات پیانو و 16 کوارتت زهی را فراموش کنید! وقتی نوبت مجسمه «لودیگ ون بتهوون» می‌شود، تنها چیزی که اهمیت دارد، موهای این نابغه موسیقی است. مجسمه‌های مختلفی از این آهنگساز بزرگ آلمانی ساخته‌اند، اما درآوردن مدل موهای او حتما کار سختی بوده، حتی در یکی از این تندیس‌ها موهای «بتهوون» به رنگ قرمز است!
در واقع بهتر است بدانید چند تار موی «بتهوون» پس از مرگش از روی تخت او برداشته شد و به قیمت گزافی در حراجی «ساتبی» لندن به فروش رسید. موهای او حتی سوژه نگارش یک کتاب هم شد؛ «موهای بتهوون: اودیسه تاریخی غیرعادی و راز علمی کشف‌شده» نام اثری است که سال 2001 به چاپ رسید.
انجام آزمایش DNA روی موهای این موسیقی‌دان بزرگ، نشان از تجمع غیرعادی سرب در بدن او دارد و احتمال داده شده، او از مسمومیت سربی که ممکن است علت بسیاری از ناراحتی‌های جسمانی او از جمله ناشنوایی شده، رنج می‌برده است.
یوهان اشتراوس
مجسمه طلایی «یوهان اشتراوس» آهنگساز مشهور اتریشی در حال نواختن پیانو در پارک «استات» وین نصب شده است. البته مشخص نیست بر سر ریش‌های خاص این نوازنده برجسته چه آمده؟!
«یوهان اشتراوس» در خانواده‌ای آهنگساز به دنیا آمد. دو برادر دیگر یوهان (ژوزف و ادوارد) هم از آهنگسازان معروف شدند. «یوهان» به دور از چشم پدر به یادگیری ویلن پرداخت، در حالی که پدرش مصمم بود او بانکدار شود. هنگامی که پدرش او را با ویلنی در دست دید، با او به شدت برخورد کرد. اما با کمک مادر، «یوهان» دور از چشم پدر به آموختن موسیقی ادامه داد.
او به‌خاطر ساخت تصنیف موسیقی برای رقص والس اتریشی و اُپرِتا شهرت یافت. او برخلاف میل پدر برای خود ارکستری مستقل تشکیل داد و خیلی زود، کنسرت‌های پدر را از رونق انداخت. «یوهان» موفق شد والس را از شکل ابتدایی‌اش خارج کند و شکل پوئم سمفونیک به آن بدهد. «اشتراوس» بیش از ۴۰۰ والس ساخته است. در یکی از سفرهای «ناصرالدین‌شاه» قاجار به اروپا «اشتراوس» مارشی به نام مارش پارسی ساخت که امروزه از کارهای معروف او به‌شمار می‌رود.
موتزارت
وین، پراگ، سالزبورگ و بومگارتن شهرهایی هستند که مجسمه یادبودی از «موتزارت» (1791- 1756) را در خود دارند، اما کدام‌یک از آن‌ها چهره واقعی این موسیقی‌دان برجسته اتریشی را به تصویر کشیده‌اند؟
«ولفگانگ آمادئوس موتزارت» آهنگساز اتریشی، از نوابغ موسیقی و از بزرگ‌ترین آهنگسازان موسیقی کلاسیک بود. او در زندگی کوتاه خود بیش از 600 قطعه موسیقی برای اپرا، سمفونی، کنسرتو، مجلسی، سونات، سرناد، و گروه کُر از خود باقی گذاشت.
گفته می‌شود «موتزارت» چهار یا پنج سال بیشتر نداشت که آهنگسازی را شروع کرد و در لقب «کودک نابغه» را از آن خود کرد. او در سراسر اروپا شهرت بسیاری یافت و در هفت سالگی اولین سمفونی و در 12 سالگی اولین اپرای کامل خود را نوشت. برخلاف هر آهنگساز دیگری، «موتزارت» در تمام ژانرهای مرسوم در دوران زندگیش، موسیقی تصنیف کرد و در این زمینه از همه برتر بود.
آدولف ساکس
شاید آن‌ها که موسیقی را به‌صورت حرفه‌ای دنبال نمی‌کنند، نام «آدولف ساکس» را نشنیده باشند. او طراح ساز بود و ساکسیفون را در دهه 1840 اختراع کرد. اوایل ساکسیفون بیشتر به‌عنوان ساز نظامی و در دسته موزیک ارتش به کار می‌رفت و مارش‌ها را پررنگ‌تر می‌کرد، اما 90 سال بعد موسیقی‌دانان جز، این ساز را با سبک کارهای‌شان در جهان به شهرت رساندند. سال 2015 «گوگل» با طراحی ویژه لوگوی خود، دویست‌ویکمین زادروز این موسیقی‌دان بلژیکی را جشن گرفت.
مجسمه‌ای روی یک نیمکت در خیابانی که به نام او است، در زادگاهش شهر «دینان» نصب شده است. «ژان - ماری ماتوت» این اثر را طراحی کرده، یک ساکسیفون بزرگ هم به احترام او در خیابان «سن ژاک» قرار دارد.
مایکل جکسون
وقتی طرفداران «مایکل جکسون» به مجسمه خواننده مورد علاقه‌شان که بیرون «کراون کاتج» زمین فوتبال باشگاه «فولهام» نصب شده بود اعتراض کردند، مدیر ورزشگاه خطاب به آن‌ها گفت: برید به جهنم! او این باشگاه را در جولای 2013 به «شاهرخان» فروخت و مدیر جدید نیز آن را به موزه ملی فوتبال در منچستر انتقال داد.
این مجسمه، دو متر و 30 سانتی‌متر ارتفاع دارد و سلطان پاپ را با جلیقه‌ای نقره‌ای، شلورا مشکی و یک دستکش در دست راستش نشان می‌دهد.
بی.بی کینگ
این عکس جالبی است؛ «بی.بی. کینگ» اسطوره موسیقی «بلوز» در زمان حیاتش در کنار مجسمه یادبود خود ایستاده است. تندیس او سال 2002 در سی‌وششمین دوره جشنواره موسیقی جاز «مونترو»ی سوییس رونمایی شد.
«بی.بی کینگ» نوازنده مشهور گیتار الکتریک در سبک بلوز بود و به‌عنوان شاه بلوز در جهان شهرت داشت. نشریه «رولینگ استون» او را در رتبه ششم فهرست برترین گیتاریست‌های تاریخ جهان جای داده است. «بی.بی کینگ» در طول عمر حرفه‌ای خود ۱۷ جایزه «گرمی» را از آن خود کرد.