گالری پل که از روز جمعه ۲۷ مهرماه الی ۳ آبان ماه با نمایش آثاری از هادی ابری، روجا اسلام پناه، شهره اصحابی، پیمان بانی شرکاء، قاسم بخشی، طناز پورزمردیان، نیوشا تاج بخش، آرزو جباری، مرتضی جهانشاهلو، افرا جشنیوند، مهسان چالاکی، مریم چرخ گرد، مرجان چوپانیان، محسن حسینمردی، ابراهیم ربانی خیرخواه، شایان شعبان، الیشا شعفی، مینا طاهری نژاد، ستاره فرهنگی، نیلوفر قدیمی، هاجر کرمی، مریم لبیکی، لاله ماهر، سارا مایلی، شقایق منتظر، سمیرا نادری، هانی نجم، مریم نیاکی، رفیعه هزاره، سهیلا هوشمندفرو نسرین یوسفی، تحت عنوان "خودمان" با موضوع سلف پرتره میزبان علاقه مندان به هنر بود.

گزارشی از یک گالری
هانی نجم یکی از هنرمندان جوان و آینده دار این سرزمین می باشد که علاوه بر خلق اثر هنری در نمایشگاه گردانی (کیوریتوری) نیز به فعالیت می پردازد، آخرین نمایشگاهی که او کیوریت کرده است با موضوع سلف پرتره در گالری پل بود (که از من نیز کاری در این نمایشگاه موجود است). و من بر طبق عادت معمول گالری گردی هفتگی، به قصد دیدن این نمایشگاه به گالری پل رفتم، فضای گالری، فضای بزرگ و دنجی است و با اینكه این نمایشگاه فعالیتش را تازه شروع كرده و این نمایشگاه چهارمین نمایشگاه این گالری است بسیار حرفه ای عمل كرده و نمایشگاه های خوبی برگزاركرده است و مناسب هنرمندان جوان و خلاق و اما در بدو ورود چیزی که توجهم را جلب کرد بازدید گسترده از این نمایشگاه بود به گونه ای که به سختی می شد در فضای گالری تردد کرد و جمعیت کثیری نیز در مقابل درب ورودی به قصد بازدید نمایشگاه ایستاده بودند، آثار جالبی در نمایشگاه از هنرمندان جوان و حتی تقریبا با تجربه حضور داشت با متریال ها و تکنیک و ابعاد گوناگون، از چیدمان و حجم و ویدئو آرت گرفته تا نقاشی و عکاسی و ...
چندین اثر شاخص در بین آثار بیشتر خودنمایی می کردند و در چیدمان نمایشگاه نیز ایده های جالب و خلاقانه ای لحاظ شده بود از جمله آویز کردن یک تابلو نقاشی از سقف به طوری که پشت تابلو که بافت بسیار جالب تری از خود اثر داشت نیز معلوم بود و خود کانسپتی جالب و درخور توجه داشت، همچنین چیدمان معکب هایی که بر روی آنها برخی از اجزای صورت از جمله چشم و ... کشیده شده بودند و در وسط گالری بر روی یک سکو قرار گرفته بود، و همچنین ویدئو آرت بانی شرکا که خود اتاق مخصوص و فضای شخصی خودش را داشت؛ فارغ از اینکه همه اینها امتیاز های مثبتی برای چنین نمایشگاهی محسوب می شدند، نمایشگاه از چیدمان خاصی برخوردار بود كه نشان دهنده تسلط كیوریتور به چیدمان و شناخت آثار هنری بود و انتخاب آثار نمایانگر زاویه دید جدیدی بود كه هنرمندان نسبت به سلف پرتره داشتند که سطح کیفی نمایشگاه را بیشتر میکند و نشان دهنده این است كه حتما گالری دار و نمایشگاه گردان به یك نتیجه رسیده اند و خوب هماهنگی ایجاد كرده اند برای بهتر دیده شدن آثار كه این نوع ارائه كه جدید و خاص است كمتر در گالری هایی كه تا به حال دیده ام اتفاق افتاده، و نقطه قوتی است که به طور معمول در هر گالری باید به آن توجه شود.
اما نکته ای که لازم است در انتها بگویم، چنین نمایشگاه هایی را باید همواره جدی گرفت و به آنها پرداخت تا نسل جوان و آینده دار هنر حمایت شود و راه مشکلی که در پیش رو دارند هموار و آسان شود.
۲۹ مهر ۱۳۹۷
شایان شعبان