احمد مسجد جامعی: وضعیت اسکلت بانو هفت هزار ساله مطلوب نیست
احمد مسجد جامعی - عضو شورای شهر تهران - در بازدید از موزه ملی ایران که با حضور مدیر کل میراث فرهنگی و معاون میراث فرهنگی استان تهران، رییس ایکوم ایران و مدیر کل موزه ملی ایران همراه بود، به اتاق زن هفت هزار ساله تهران که نام دیگرش را مسافر چشمه علی گذاشتهاند، در بخش پیش از تاریخ موزه ایران باستان رفت.
به گزارش گالری آنلاین به نقل از ایسنا، او اما بعد از ارایهی توضیحات و برخی صحبتها گفت: وضعیت اسکلت بانو هفت هزار ساله در موزه ایران باستان مطلوب نیست، باید در طرح بازسازی موزه ملی ایران به تثبیت بنا و ساختمان موزه ایران باستان، بخصوص در طبقه دوم توجه بیشتری شود.
وی با بیان اینکه اگر امکان انتقال این اثر به جای اولیه خود یعنی میدان امینالسلطان خیابان اردستانی فراهم شود، بهترین اتفاق رخ میدهد، افزود: کاری که باید انجام شود، این است که محور توسعه پهنه خیابان مولوی را احیا کنیم. درواقع این محور ظرفیت انجام این کار را دارد تا با انتقال دوباره اسکلت بانوی هفت هزار ساله آن محوطه به سایت موزه تبدیل شود.
این عضو شورای شهر تهران با اشاره به اتفاقات نخستین در زمان کشف مسافر چشمه علی، گفت: در بررسیها مشخص شد، این نقطه بخشی از قصبه تهران بوده است و گورستان شهر در آن به عنوان حاشیهی شهر قرار گرفته است. وجود «قبر آقا» نیز دلیل بر این ادعاست.
وقتی یک سایت موزه میتواند محور توسعه گردشگری شود
او با اشاره به صحبتهایی که برای تبدیل این بخش از خیابان مولوی به سایت - موزه در دستور کار قرار گرفت، اظهار کرد: این اتفاق میتوانست محور توسعه منطقه محرومی مانند مولوی باشد، چون ظرفیت ویژه آن را نیز داشت. اما اتفاقی که افتاد، این بود که به مرور شهرداری متهم به کمکاری شد و اینکه ارزش این کار را نمیداند، از سوی دیگر میراث فرهنگی نیز همکاری چندانی در این زمینه نداشت. بنابراین این تدفین به شکل فنی از جای اصلی خود برداشته و به موزه ایران باستان منتقل شد.
وی با تاکید بر اینکه ما محور تاریخی مناطق محروم را نمیشناسیم، به همین دلیل نتوانستیم در آن سال مدیران اجرایی را متقاعد کنیم که به این مساله توجه کنند، اظهار کرد: در آن سال منطقه مولوی را از سرمایهای که جنبه جهانی داشت محروم کردیم.
مسجدجامعی ادامه داد: اکنون تصورم این است که باید آن سایت بار دیگر ساخته شود و تدفین در جای خود قرار گیرد. مسئولان موزه ملی ایران معتقدند که بهترین کار، انجام چنین پروژهای است.
او تاکید کرد: بستر شکلگیری چنین اتفاقی در محیط شهر تهران، به گونهای است که اگر این اثر در جای خود قرار گیرد، معنای کاملی دارد، اما منهای جای خود، یعنی در تبعید است. جابهجایی اسکلت هفت هزار ساله اتفاق نه چندان پذیرفتنی بود که میتوانست مکان بازدید گردشگران زیادی باشد و با تاسیسات مناسب و بروز در آن مکان نشاط شهری و فهم منزلت آن منطقه را بیشتر کند.
مهسا وهابی، دانشجوی باستانشناسی که نخستین نشانههای زن هفت هزار ساله را در سال ۱۳۹۳ در خیابان مولوی کشف کرده است، اظهار کرد: اتفاقی که برای اسکلت رخ داد و با انتقال آن به موزه ملی ایران، یک روایت شفاهی بین مردم منطقه به وجود آمد؛ مبنی بر اینکه «میراث فرهنگی آمد، حفاریهای آب و فاضلاب را متوقف کرد، گنج را از زیر زمین درآورد و برد.»
او افزود: بنابراین اکنون وقتی کارشناسان معماری و شهرسازی از مردم میخواهند خانههای قدیمی دارای ارزششان را بفروشند که بتوانند آنها را به پروژههای شهری تاریخی پیوند دهند، با این کار موافق نیستند و میگویند «حتما در این خانهها گنجی وجود دارد که میخواهید مانند خیابان مولوی آن را بردارید تا ما دیگر مالک آنها نباشیم»، برای از بین بردن این دیدگاه بهترین کار بازگرداندن این اسکلت به نقطهی اصلی آن است.