روایت الهه رضایی، نیلوفر تیموری و مریم عاشوری برمچه از آثارشان در نمایشگاه "کنش"
در این مجموعه 24 هنرمند از دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد، دانشکده هنر و معماری شرکت نمودند.
در استیتمنت این نمایشگاه آمده است:
کنش نحوه و نوع برخورد هنرمند با پدیده‌ها و چگونگی بازتاب آن در اثر است.
کنش جز اساسی‌ترین عوامل بوجود آورنده‌ی تنوع سبک‌ها و شیوه‌های فردی در طول تاریخ بوده است. کنش جزء درونی‌ترین شاکله‌های خلق هر اثری است. گاه آن را با تمسک به روانشناسی تحلیل کرده‌اند و گاه آن را با عوامل مختلف زیستی و بومی می‌سنجند. ممکن است در دو هنرمند مختلف یک انگیزه‌ی واحد به وجود آید اما آثار آنان متفاوت خواهند شد. در رابطه با کنش نخستین سوال این است که چه عواملی باعث بوجود آمدن کنش‌های مختلف در افراد می‌گردد؟ به عنوان نمونه، چرا کنش‌های افراد درباره‌ی موضوع واحدی مانند جنگ منجر به خلق آثار بسیار متفاوت با جلوه‌های متنوع می‌گردد؟ حال دلایل و چرایی وقوع این کنش‌ها نیستند که ماهیت آثار این نمایشگاه را مشخص می‌کنند، بلکه ماهیت گردهم‌آوری آنها، جلوه‌های مختلف این کنش‌ها در آنان است. کنش‌هایی که نمودهای متنوعی پیدا کرده‌اند. صرفنظر از اینکه منظر افراد حاضر در این نمایشگاه حول چه مسائلی می‌گردد و چه جهان‌بینی‌ای دارند، نمود ذهنیات آنان در باب پدیده‌های درونی و برونی منجر به خلق آثار این نمایشگاه شده است. به عبارت دیگر نه تنها این هنرمندان موضوع و تم مشخص نداشته‌اند بلکه هیچ هماهنگی‌ای در جهت همسویی مفهومی و بصری آثار نیز در میان نبوده است. این نمایشگاه تنها بر کنش فردی هنرمندان تاکید دارد. همین کنش فردی است که می‌توان آن را محور اساسی گرد آمدن این آثار در نظر گرفت.
محمد صفاجو
در ادامه خواننده گفتگو گالری آنلاین با هنرمندان شرکت کننده در این نمایشگاه باشید:
الهه رضایی، متولد 1373، دانشجو كارشناسی دانشگاه تهران مركز رشته نقاشی است و سبک کارهایش اكسپرسیونیسم می باشد.
وی در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین در مورد سبک و تکنیک کارهایش توضیح داد:
اكسپرسیونیسم نام یك مكتب هنری است در آغاز قرن بیستم بر ضد رئالیسم و امپرسیونیسم پا گرفت. هدف من از خلق این آثار نشان دادن مشكلات زنانه و جدی گرفته نشدن نقش زن در اجتماع است و این كه اهمیت زیادی به زن داده نمیشود.
من چون از ابتدا بازی با انواع خط را دوست داشتم این چنین كارهایم را انجام دادم.
تعارض زنانه، 100*100
هدف از خلق این آثار ارایه ویژگی هایی زنانه و عدم توجه به خصلت انسانی اوست. انسانی كه برای تثبیت خود با معضلات و مشكلات بسیاری روبروست.
نقش زن در جامعه بسیار كمرنگ و بی اهمیت است به همین دلیل زن در آثار من نمود پیدا كرده و مواردی كه با آن در گیر است با خط و رنگ نمایان می شود.
مدت ها است که این موضوع دغدغه من بوده و از زمانی كه در هنرستان گرافیك میخواندم این شیوه كار مد نظرم بوده است.
نیلوفر تیموری متولد 1366 تهران و کارشناسی ارشد نقاشی از دانشگاه آزاد هنر و معماری تهران است. وی فعال حوزه تجسمی و موسیقی است و برگزاری چندین اجرای موسیقی و نمایشگاه را در کارنامه خود دارد.
تکنیک کارهایم با رنگ روغن بوده و هدف از خلق این اثر بیان حالات درونی و احساساتی است که ناگفته اند و با رویا و گاه با حقیقت و روزمرگی هایی که داریم ادغام می شوند.مساله تناسخ در جهان از دین تا علم و عرفان هنوز هم مورد بررسی است ولی هنوز به قطعیت در مورد این مساله نرسیده اند و همین تردید ها برای من قسمتی از حقیقت و قسمتی از رویا را در بر دارد.
وی از چگونگی شکل گیری ایده این مجموعه گفت:
بعد از بازی بنده در تئاترِ آمد و رفت اثر ساموئل بکت به کارگردانی آقای پدرام رضوانی، تا مدتها اثری عمیق در من داشت تا جاییکه این حالت با حالت های درونی ام و تردیدها در مورد تناسخ ادغام شد و حاصل آن این نقاشی شد.
از ایده پردازی تا اجرا حدود شش ماه طی شد. البته به عقیده بنده تامل در اثر در هر مرحله به تکمیل بهتر اثر بسیار کمک میکند.
در استیتمنت آثار این هنرمند آمده است :
از خیال و خواب تا وهم و حقیقت، جهان همیشه رمز آلود آکنده از پرسش هایی است که گاه به قطعیت پاسخ داده می شوند، گاه پر از تردیدند و گاه شاید سکوتی بی پاسخند.
رویای هنرمندی در پرده نمایان می شود.از عالمی دور اما نزدیک، صورتکان در غبار رفته دیروز و صورت زنده امروز. انگار در عمق سکوت لبهای بسته شان رازها فاش می کنند. از روزهایی که گذشته اند و بازگشته اند. و صندوق در بسته ای که راز بعدی در اوست.
تکرار و تناسخ ....
شاید از پس هر رفتنی آمدنی است .
مریم عاشوری برمچه، کارشناسی نقاشی دانشگاه گیلان و کارشناسی ارشد نقاشی دانشکده هنر و معماری است. تدریس در دانشگاه و برگزاری چندین نمایشگاه گروهی و انفرادی در داخل و خارج از کشور در کارنامه این هنرمند به چشم می خورد.
تکنیک کارها چاپ سیلک و کلاژ و دوخت و دوز است و سبک آنها انتزاعی و ابستره، آثار من با عکاسی و چاپ سیلک و کلاژ و دوختن شکل میگیرند و برگرفته از محیط و فضاهای هستند که درآن زندگی میکنم . برداشت شخصی و تصورات ذهنی که همراه میشوند با ردپاهایی از حس زنانگی با دوختن و کوکهای پی در پی که به تصویر کشیده میشوند . که گویی لحظه ها رابه هم پیوند میدهم ...
در استیتمنت آثار این هنرمند آمده است:
وقتی به رنگها اعتمادی نیست و حضور رنگ بر روی بوم نقاشی دستخوش تغیر میشود ، نقاش ب تعریف دیگری روی می آورد . نقاش قصد دارد با دوخت و دوز ؛ تصویرش را در قالب لباسی تازه بر قامت اندیشه ی ما بدوزد . او جهان تازه ای را می بیند که ما میپنداریم بارها دیده ایم ولی ایا واقعا دیده ایم ؟ او رنگ و قلمو را ب کناری میگذارد و با نخ وسوزن نقاشی میکند. تار و پود سست و محکم در کنار هم جای می گیرند انگار ترکیبی است از افراد گوناگون که برای یک هدف جمع شده اند . نقاس سوزن می زند اما سوزی نمی وزد ما در کلاف منظم نخ ها گم می شویم و نمی شویم . تبدیل به فرم های بدیع می شویم وسایه روشنهای تازه تشکیل می دهیم . دقت ریاضی گونه نقاش ما را ب فکر فرو می برد و ما جزئی از طبیعت را میبینیم ک با نخ و سوزن شکل گرفته اند .
(کورش رنجبر)
