به گزارش سرویس معماری گالری آنلاین به نقل از اتود ، خانه های پروژه ی عكاسی بن مارسین با نام " آخرین خانه ی ایستاده "، عجیب، نابجا، گم و فراموش شده به نظر می رسند. این مجموعه همچون ادای دینی به خانه های انفرادی ردیفی ِ فراموش شده می باشد.

این عكاس خودْ آموخته كه در بالتیمور فعالیت می كند، به این ساختمان های منفرد علاقه پیدا كرده كه نه تنها زیبایی شبح وارشان جذاب ست بلكه موقعیت عجیب آن ها در چشم اندازهای شهری، جلب توجه می كند. این ساختمان ها اغلب سه طبقه بوده و به وضوح، جهت استقرار انفرادی ساخته و طراحی نشده اند.

مارسین خانه های انفرادی ردیفی را تناقض گویی معماری در برخی از شهرهای سواحل شرقی ایالات متحده، می نامد. با حفظ شكوه سابق خود، این آخرین خانه های ایستاده هنوز هم دارای سكنه می باشند.

جزئیات و دیتیل هایی كه ممكن است در ردیف های بیست تایی این خانه ها دیده نشوند؛ زمانی كه همه چیز از بین برود، در این ساختمان های انفرادی وضوح می یابند و این سوال تامل برانگیز را مطرح می كنند كه چرا به این خانه های انفرادی اجازه داده شده است تا باقی بمانند.