پنجمبن دوره از رویداد هنری "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" عصر پنجشنبه 26 آذر ماه با اجرای پرفورمنس علیرضا امیر حاجبی در موزه هنرهای معاصر تهران آغاز شد.

امیر راد کیوریتور "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" درباره این رویداد و شکل‌گیری کانون نیومدیا در موزه هنرهای معاصر به خبرنگار تجسمی هنرآنلاین گفت: ما از بهار سال 94 تاسیس کانون را آغاز کردیم. مهرماه امسال تشکیل کانون را اعلام و بعضی از فعالیت‎های جانبی ما آغاز شد. این کانون در زمینه‎های آموزشی، تحقیقاتی و کارهای عملی اجرایی فعالیت دارد که بخش عملی اجرایی ما با برگزاری پنجمین دوره از "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" در موزه‎های هنرهای معاصر آغاز شد.

وی با اشاره به اینکه مسئولان موزه "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" را شایسته اجرا در فضای موزه هنرهای معاصر دانسته‎اند، ادامه داد: ما در چهار دوره گذشته این رویداد را در گالری ایست اجرا می‌کردیم و خوشحالم که برای دوره پنجم این اجازه به ما داده شد که به موزه هنرهای معاصر بیاییم. در موزه هنرهای معاصر مخاطبان "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" عام‎تر می‏‌شوند و این موضوع با یکی از اهداف ما از دوره نخست که معرفی مدیوم پرفورمنس‌آرت در فضای هنری کشور بود همسو است. به همین دلیل ما در دوره نخست از هنرمندان بسیاری زیادی در حوزه‎های متفاوت دعوت کردیم که اساسا مدیوم پرفورمنس را آغاز کنند. موزه هنرهای معاصر تهران مرجعی برای مراجعه انواع مختلفی از مخاطبان است و به نظر من جایی بهتر از موزه هنرهای معاصر تهران برای مشخص کردن جریان‏‌های هنری یا حتی ایجاد جریان‎های هنری وجود ندارد.

کیوریتور "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" با بیان اینکه تمرکز بر ویژگی‎های پرفورمنس آرت یکی از نکاتی است که هر سال مورد توجه این رویداد هنری بوده است افزود: در دوره پنجم ما به پروسه خلق اثر هنری توجه داریم که یکی از ویژگی‎های مهم پرفورمنس آرت است. نکته‌ای که اتفاف افتاده این است که یک سوم از شرکت‏‌کنندگان این دوره کسانی هستند که در کارگاه‌های من شرکت داشته و عضو گروه بتا بوداند یا مخاطب دوره‎های قبلی بودند. اعضای گروه بتا همگی امسال در "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" حضور ندارند اما در بیرون از این فضا به اجرای پرفورمنس می‏‌پردازند. اتفاقی که افتاده این است که در سال نخست ما نمی‏‌توانستیم سی نفر را بشمریم که در ایران پرفورمنس آرت کار کنند در حالی‌که امسال من 60 طرح تایید کردم که از میان آنها باز دست به انتخاب زده و سی طرح را برای اجرا معرفی کردم. این رویداد هنری باعث شده است که ما تعداد زیادی هنرمند در این حوزه تربیت کنیم و اکنون دست ما برای انتخاب هنرمند بازتر است و کارها کمتر حالت تجربی دارند و هنرمندان در سال‎های گذشته فعالیت مستمر در زمینه پرفورمنس آرت داشته‌اند. پس می‎توان گفت ما در تعداد هنرمندان و تعداد آثار و کیفیت طرح‎ها رشد داشته‏‌ایم.

راد درباره گوناگونی و تنوع پرفورمنس‎ها نیز اظهار کرد: چون پرفورمنس نوعی اینترمدیا است، همواره در آثار، از حوزه‎های گوناگون مانند سینما، ویدئو، موسیقی، شعر و... استفاده می‎شود و می‌توان گفت که آثار بسیار متنوع هستند. به هر حال ما با یک "میان‌رسانه" مواجه هستیم و طبیعی است که آثار متفاوت باشند چون هنرمندانی که در این رویداد اجرا می‌کنند از حوزه‌های دیگر هنر به پرفورمنس وارد شده‌اند و پرفورمنس به عنوان یک اینترمدیا می‎تواند از ویژگی‎های هنرهای دیگر دعوت کند.

وی درباره انتخاب آثار برای این رویداد نیز گفت: "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" یک رویداد کیوریتوریال است به این معنا که ما فراخوان نداریم و همه هنرمندان بر اساس شناختی که از آنها دارم دعوت می‏‌شوند و پس از دریافت طرح‌ها از میان آنها سی طرح برای حضور در این دوره انتخاب می‌شوند.

مخاطب ایرانی از پرفورمنس می‌ترسد

همچنین علیرضا امیرحاجبی هنرمند نخستین شب "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" نیز درباره اجرای خود که "اوپتیموم سی" نام دارد به هنرآنلاین گفت: اجرای من یک پروژه پرسپچوال است و حس کردن و درک آن اتفاقی که در اجرا روی می‎ده، مهم است. این اثر مستقیما بر اساس موسیقی ذن نبود، در واقع این شکل از اجرا از دوره قرون وسطی نیز وجود داشته است و بر اساس آن در میان دو بخش آوازی یک بخش سازی برای تنوع قرار داده می‎شد گاه موزیسین‏‌ها دوست داشتند دخالت بیشتری در قطعه داشته باشند و به همین دلیل وارد بخش آوازی می‏‌شدند و این همان کاری است که من انجام داده‌ام، در واقع بدون اجازه از موزیسین یعنی کارل هاینز اشتوکهاوزن، تفسیر و جمله‎های خودم را به جمله‌های او که سال‌ها به آن گوش داده‌ام، اضافه کردم.

وی با بیان اینکه اثر اصلی اشتکهاوزن "مودها" نام دارد و در سال 1968 خلق شده است افزود: این اثر 51 نام خداوند است که برای شش صدا نوشته شده است. این پرفورمنس 47 بخش داشت که به علت شکستن یکی از کریستال‎ها در زمان اجرا چهار بخش آن حذف شد.

این هنرمند درباره جنبه‎های تعاملی اجرای خود نیز اظهار کرد: مخاطب ما به طور کل می‏‌ترسد و خود را در اجر دخیل نمی‎کند. فقط یکی از مخاطبان به خود اجازه داد که مترونوم مرا برداشته و با آن بازی دیگری را ایجاد کند. حتی در شکل نشستن نیز مخاطبان همیشه خود را در جایگاه شنونده یا بیننده قرار می‎دهند و کمتر کسی به خود اجازه می‏‌داد به من نزدیک شود. در این اجرا صدا نقش مهمی داشت اما هیچ‌یک از حاضران نه با موسیقی همراه شد نه آوازی خواند و نه در اجرا شریک شد و همه اینها به دلیل آن است که مخاطب ما هنوز با هنر تعاملی آشنایی ندارد.

امیرحاجبی درباره اینکه پنجمین دوره از "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" با اجرای او آغاز شده است نیز گفت: چون این اثر درباره نام‎های خداوند است و یک پروفورمنس صوتی بود برای شروع دوره جدید مناسب‎تر بود و به همین دلیل به عنوان آغازگر این رویداد انتخاب شد.

پنجمین دوره از "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" تا 8 بهمن ماه هر روز ساعت 17 به جز جمعه‌ها و شنبه‌ها در موزه هنرهای معاصر برگزار می‌شود.